عنوان مقاله :
گسترش قلمرو موافقت نامه ى داورى بر اشخاص ثالث از منظر دكترين گروه شركت ها
عنوان به زبان ديگر :
An Attempt to Extend the Scope of the Arbitration Agreement to Third Parties in Terms of the Corporate Group Doctrine
پديد آورندگان :
غريبه، على دانشگاه آزاد اسلامى واحد تبريز , شهريارى، سيروش دانشگاه آزاد اسلامى واحد تبريز
كليدواژه :
داورى , اشخاص ثالث , دكترين گروه شركت ها , موافقت نامه ى داورى , طرفين قراردادى
چكيده فارسي :
از منظر قواعد سنتى به ويژه قوانين ملى كه شخصيت حقوقى سهام داران از
شركت مستقل بوده و در نتيجه التزامات حقوقى يكى از آن ها بر ديگرى اثر ندارد،
ارتباط و همكارى دو يا چند شركت تحت گروهى خاص نيز نمى تواند منجر به تسرى و
تعميم مسؤوليت يكى از اعضاى گروه بر ديگرى شود. با اين حال، حقوق داورى با هدف
وصول به استقلال، در صدد است گروه شركت ها را بدون نياز به تلقى و فرض شخصيت
حقوقى مستقل، به عنوان مجموعه اى در نظر گيرد كه تعهد يكى از اعضا، ديگر اعضاى
گروه را متاثر كند. اين امر به دو صورت قابل تحقق است؛ نخست، با تلاش براى
استخراج رضايت ضمنى اعضاى غير طرف قرارداد داورى نسبت به موافقت نامه ى داورى؛
دوم، با تكيه بر نقش موثر آنان در جريان انعقاد، اجرا و خاتمه ى آن. مبناى نخست
چيزى جز بازگويى قاعده ى كهنه ى حقوق قراردادى و اصل نسبى بودن آن نيست؛ در
حالى كه مبناى دوم، همان اصلى است كه حقوق قراردادى به دنبال اعمال آن است
چكيده لاتين :
From the point of view of the traditional rules, especially the national laws, where the legal personality of the shareholders is independent of the company and as a result of the legal obligations of one of them does not affect the other, the association and cooperation of two or more specific companies can not lead to the extension and generalization of the responsibility of one of the members The group is on the other. However, arbitration rights aiming at gaining independence, seeks to exclude a group of companies without requiring the assumption of an independent legal personality as a set that affects one member's commitment to other members of the group. This can be achieved in two ways: first, by trying to extract tacit consent from non-arbitrators to the arbitration agreement; secondly, by relying on their effective role in concluding, implementing and terminating it. The basis of the first is nothing but the retelling of the old rule of contract law and the principle of its relative nature, while the second basis is the same as the contractual right to pursue.
