تحليل عاطفۀ‌ غضب در خطبه‌هاي نهج‌البلاغه (بررسي موردي خطبه‌هاي سرزنش كوفيان)

عاطفه از اساسي‌ترين عوامل پيدايش يك اثر ادبي و شامل حالت‌هايي چون اندوه، شادي، اميد و يأس، حيرت و تعجب، خشم و ترس، طرب و رغبت است كه حادثه يا هر عمل ديگري را در ذهن هنرمند و اديب ايجاد مي‌كند و او مي‌كوشد اين حالات و ‌‌‌‌تأثيرات ناشي از آن را چنان‌كه خود احساس كرده به ديگران منتقل كند. در ميان متون ديني، نهج‌البلاغه داراي خطبه‌هايي است كه در حضور مردم و در مناسبت‌هاي مختلف ايراد شده است. در اين ميان خطبه‌هايي هستند كه مخاطب با خواندن آن‌ها سرشار از اندوه و خشم مي‌شود؛ به‌گونه‌اي كه خود، آن حس را لمس مي‌كند و اين حس ناشي از هنرمندي خالق آن است. نتايج پژوهش حاضر كه با روش توصيفي تحليلي سامان يافته حاكي از آن است كه عاطفۀ غضب در گزينش واژ‌گاني با نظم‌آهنگ متناسب، ‌‌‌‌تأثير به سزايي داشته و امام(ع) در برون‌داد اين عاطفه‌ از تصوير‌گري هماهنگ با آن بهره برده و با تكيه بر روش هاي مختلف باعث شده كه مخاطب با شنيدن اين خطبه‌ها دستخوش همان حس و عاطفۀ مورد نظر شود.