روش‏شناسي نقدهاي علامه شوشتري بر شرح ابن‌ابي‌الحديد

بهج الصباغه في شرح نهج‏البلاغه نوشتۀ علامه محمدتقي شوشتري، يكي از شرح‏هاي مهم نهج‏البلاغه است كه با هدف رفع كاستي‏هاي شروح پيشين و با رويكردي انتقادي نسبت به شارحان نهج‏البلاغه نگاشته شده است. اين كتاب به جهت بسامد نقدها و تنوع موضوعات، نمونۀ كم‌نظيري براي مطالعۀ نگره انتقادي علامه شوشتري به‌حساب مي‏آيد. از اين‌رو، مقالۀ حاضر كوشيده كه با تحليل و پردازش نقدهاي علامه شوشتري، روش ايشان در نقد آراي شارحان نهج‏البلاغه را كشف و تبيين نمايد. براي اين منظور در يك مطالعۀ موردي، نقدهاي علامه شوشتري به ابن‌ابي الحديد گزينش و در قالب محورهايي چند تحليل و ارزيابي گرديده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‏دهد كه سه مؤلفۀ مستند، برداشت و دليل از عمده‌ترين مؤلفه‏هاي روش‌شناختي است كه علامه شوشتري در نقد آراي ابن‌ابي‏الحديد مورد توجه قرار داده است.