تلفّظ چند واژه در شاهنامه

تلفظ واژه ها در متون كهن فارسي، به دليل فاصلۀ زماني ما نسبت به آن متون و تغييرات و تحولاتي كه در زبان فارسي اتفاق افتاده، هميشه مسأله انگيز بوده است. در اين مقاله به تلفّظ چند واژه در شاهنامه پرداخته شده‌است كه دربارۀ خوانش آنها توافقي ميان اهل ادب وجود ندارد يا تصوّر رايج در مورد آنها نادرست است. برخي از اين واژه‌ها در همۀ چاپ‌هاي شاهنامه به صورت نادرست حركت‌گذاري شده‌اند و برخي در شماري از چاپ‌ها. در ميان تصحيحات گوناگون شاهنامۀ فردوسي، بيشتر بر چاپ خالقي مطلق و چاپ جيحوني تأكيد شده، زيرا مصحّحان اين دو چاپ بيش از ديگران به حركت‌گذاري واژه‌ها  پرداخته‌اند و البته در اين كار گاه درست عمل كرده‌اند و گاه دچار لغزش شده‌اند و به تلفّظ درست راه نيافته‌اند. از طريق دقّت در چگونگي قافيه‌پردازي فردوسي و نيز پاره‌اي از ديگر هماهنگي‌هاي لفظيِ شعر او مي‌توان به خوانش درست دست يافت، به شرطي كه سراسر متن شاهنامه را بررسي كرده ‌باشيم و نگاهمان موردي نباشد. اين  مقاله با چنين رويكردي نوشته شده است.