روابط سياسى و ديپلماتيك شاه اسماعيل اول و بايزيد دوم بر اساس اسناد عثماني :911 _۹۱۷/ ۱۵۰۵_۱۵۱۱

در مطالعات صفوى روابط سياسي و ديپلماتيك بين شاه اسماعيل و بايزيد دوم، كه در يك محيط  نسبتاً صلح‌آميز در جريان بود، ظاهراً تحت‌الشعاع جنگ‌هاي بعدى قرار گرفته است. به‌ طور كلي، مطالعات صفوى بر دوره‌اي كه با جنگ‌هاي ناشي از روى كار آمدن سليم شروع مي‌شد، متمركز شده است. شايد مهم‌ترين دليل آن نبود منابعي باشد كه در آنها به چنين نكاتي اشاره شده است. با اين حال، اسناد عثمانى نشان مي‌دهند كه هر دو طرف قبل از دورۀ جنگ‌هاي طولانى، روابط ديپلماتيك سطح بالايي داشته‌اند. هدف اصلى اين مقاله بررسي يك دورۀ مسالمت‌آميز از روابط دولت‌هاي صفويه و عثماني بر اساس منابع و اسناد آرشيو عثماني است. در واقع قبل از جلوس سليم اول، دولت عثمانى با صفويه رابطۀ خوبى داشت و هر دو طرف به طور مداوم به همديگر سفير و هديه مي‌فرستادند. بر اساس منابع عثمانى و هديه‌هايي كه بايزيد دوم  به شيخ اسماعيل اردبيلى مي‌فرستاد، ما نگاه عثماني به پادشاه ايران و قبول وي به عنوان يك رهبر فرقۀ مذهبي را بررسي خواهيم كرد. علاوه بر اين، چگونگي رفت‌وآمد سفيران هر دو طرف و استفاده از آن براى ابراز قدرت‌نمايي را توضيح خواهيم داد.