اثر دوره انكوباسيون سطوح مختلف بيوچار ضايعات درختان سيب و انگور بر رفتار جذب فسفر در خاك آهكي

كودهاي آلي مي‌توانند بر جذب سطحي فسفر و قابليت استفاده آن تأثير داشته باشند .بيوچار به عنوان يك منبع آلي قابل تجديد مي‌تواند در افزايش فراهمي فسفر در خاك‌هاي آهكي نقش قابل ملاحظه اي داشته باشد. در اين تحقيق جذب فسفر در يك نمونه خاك آهكي تيمار شده با دو نوع بيوچار حاصل از هرس درختان سيب و انگور توليد شده در دماي°C 400 با نسبت هاي مختلف بيوچار (0، 10 و 20 گرم بر كيلوگرم خاك) و در سه دره انكوباسيون (40، 80 و 120) روز انجام گرفت. داده هاي جذب با مدل‌هاي لانگ موير و فروندليچ و تمكين برازش يافتند. نتايج نشان داد كه كاربرد بيوچار باعث كاهش جذب فسفر در خاك و افزايش رهاسازي فسفر گرديد. بر اساس ضريب تبيين (R2) و خطاي استاندارد برآورد (SE)، هر سه مدل لانگ موير ، فروندليچ و تمكين برازش نسبتا خوبي با داده هاي آزمايشي نشان دادند. حداكثر جذب فسفر (qmax) معادله لانگموير در خاك شاهد 850 ميلي گرم بر كيلوگرم و حداقل آن در سطح 2 درصد بيوچار درخت انگور 415 ميلي گرم بر كيلوگرم مشاهده شد. ميزان انرژي پيوند ((Kl از 175/0 به 031/0 ليتر بركيلو گرم كاهش يافت. پارامترهاي ظرفيت (KF) فروندليچ در خاك‌هاي تيمار شده در محدوده 14-90/5 و شاهد 95 ميلي گرم بر گرم و شدت جذب (n) در خاك تيمار شده در محدوده 0/1-1/5 و در خاك شاهد 1/25 قرار گرفتند. مقدار KT تمكين از 139 به 122 كاهش يافت. با گذشت زمان مقدارجذب فسفر در همه تيمارها كاهش يافت. ميزان شاخص‌هاي بافري خاك در خاك‌هاي تيمار شده با بيوچار سيب و انگور نسبت به خاك‌ غير تيمار شده روند كاهشي نشان دادند. مي‌توان نتيجه گرفت كه كاربرد بيوچار سيب و انگور در خاك آهكي باعث كاهش جذب مكان‌هاي جذبي فسفر در خاك و افزايش فسفر محلول مي‌شود.