بررسي برهمكنش نيكل و آهن بر جذب آنها توسط گياه ذرت (Zea mays L.) در يك خاك آهكي

نظر به اهميت آهن و نيكل اين پژوهش براي بررسي برهمكنش نيكل و آهن بر غلظت و مقدار جذب نيكل و آهن توسط گياه ذرت انجام گرفت. براي اين منظور آزمايش گلخانه‌اي به صورت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار، در يك خاك آهكي و با تيمارهاي نيكل در چهار سطح (0، 10، 50، 100 ميلي‌گرم از منبع سولفات نيكل) و آهن در پنج سطح (0، 10 و 20 ميلي‌گرم به تفكيك از دو منبع سكوسترين آهن و سولفات آهن) با كاشت ذرت (رقم سينگل كراس 704) انجام گرفت. بعد از 90 روز، گياهان برداشت و غلظت نيكل و آهن بخش هوايي و ريشه اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه با افزايش سطوح نيكل مصرفي، غلظت نيكل بخش هوايي به ترتيب 18/8، 41/1 و 97/1 درصد و غلظت نيكل ريشه به‌ترتيب 1/3، 4.6 و 9/2 برابر نسبت به شاهد افزايش يافت. اما با افزايش سطوح نيكل در خاك، غلظت آهن در بخش هوايي در سطوح 10، 50 و 100 ميلي‌گرم نيكل بر كيلوگرم خاك به ترتيب 8/27، 16/1، 32/7 درصد نسبت به شاهد و غلظت آهن ريشه در سطوح 50 و 100 ميلي‌گرم نيكل بر كيلوگرم خاك به‌ترتيب 8/7 و 9/3 درصد نسبت به شاهد كاهش معنادار يافت. همچنين با افزايش سطح آهن مصرفي، فاكتور انتقال نيكل در سطوح 10 و 20 ميلي‌گرم آهن بر كيلوگرم خاك از منبع سولفات آهن به‌ترتيب 44/8 و 48/9 درصد و در سطح 10 ميلي‌گرم آهن بر كيلوگرم خاك از منبع سكوسترين آهن 55/1 درصد نسبت به شاهد افزايش معنادار يافت. در نهايت چنين نتيجه گيري شد كه برهمكنش آهن و نيكل تحت تأثير منبع آهن قرار گرفت. اثر متقابل نيكل و آهن نيز بر مقدار جذب نيكل و آهن توسط بخش هوايي و ريشه و فاكتور انتقال آهن معنادار بود.