تاثير قارچ‌هاي حل‌كننده پتاسيم بر آزادسازي پتاسيم از كاني‌هاي سيليكاتي و برخي شاخص‌هاي رشد گياه ذرت (Zea mays L.)

از روش‌هاي تامين پتاسيم مورد نياز گياهان بهر‌ه‌گيري از كاني‌هاي سيليكاتي و استفاده از ميكروارگانيسم‌هاي حل‌كننده پتاسيم مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف جداسازي قارچ‌هاي حل‌كننده پتاسيم از خاك ريزوسفري و ارزيابي توانايي كمي پتاسيم آزاد‌سازي شده توسط سويه‌ها از منابع مختلف سيليكاته، به‌صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. فاكتورهاي آزمايشگاهي شامل منبع پتاسيم در چهار سطح (بيوتيت، فلوگوپيت، ايليت و مسكوويت)، زمان انكوباسيون در شش سطح (0، 1، 3، 5، 7 و10) و ميكروارگانيسم چهار سويه (A. niger، A. terreus، Trichoderma harzianum و Penicellium sp) و فاكتورهاي گلخانه‌اي شامل منبع پتاسيم در پنج سطح (شاهد، پتاسيم محلول، فلوگوپيت، ايليت و مسكوويت) و تلقيح ميكروبي دو سطح (بدون تلقيح ميكروبي و تلقيح با قارچ‌ها) بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان پتاسيم آزاد‌سازي شده (3.21 ميكروگرم در ميلي‌ليتر) پس از ده روز انكوباسيون مربوط به كاني بيوتيت با تلقيح سويه (KSF2) Aspergillu terruss بود كه با ساير سويه‌هاي قارچي تفاوت معني‌داري نداشت. تلقيح ميكروبي، ارتفاع گياه و وزن خشك ريشه را به‌ ترتيب 25.47 و 30.37 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. كاربرد كاني‌هاي سيليكاتي و تلقيح ميكروبي تاثير معني‌داري بر برخي شاخص‌هاي رشد (قطر ساقه و وزن خشك اندام ‌هوايي) و مقدار پتاسيم اندازه‌گيري شده داشت. تيمارهاي ميكروبي مقدار پتاسيم بخش‌هوايي و ريشه گياهان را در كاني ايليت به ترتيب 3.37 و 1.43 برابر نسبت به تيمار شاهد افزايش دادند. بطور كلي استفاده از تلقيح قارچي تأثير قابل توجهي در آزادسازي پتاسيم از كاني‌هاي سيليكاتي و بهبود رشد گياه دارد.