تعيين حاصلخيزي خاك با استفاده از مدل تصميم گيري چند معياره در حوضه دشت تربرـ داريان در استان فارس

حاصلخيزي خاك توصيف كننده توانايي و قابليت خاك به منظور ايجاد شرايط رشد پايا، بهينه و مطلوب گياه است. عناصر موجود در خاك اثرات سازنده اي بر روي ساختمان، بافت ، ميزان نگهداشت آب و نفوذ آب در خاك دارند. از طرفي با توجه به درصد عناصر موجود در خاك، ميزان كود مورد استفاده براي گياهان مختلف متفاوت مي باشد. اين پژوهش سعي دارد كه به بررسي حاصلخيزي خاك در حوضه دشت تربرـ داريان استان فارس(غرب ايزدخواست) را مورد بررسي قرار دهد. در اين مطالعه پارامترهايي مانند پتاسيم، فسفر، مواد آلي، مس، منگنز، روي و آهن مورد بررسي و مطالعه قرار گرفت. براي اين منظور از داده هاي 38 نمونه خاك منطقه استفاده و از روش ميانگين عكس فاصله (IDW) به منظور تهيه نقشه پهنه بندي هر يك از عناصر در محيط GIS استفاده شد. همچنين به منظور همگن ساختن هر يك از داده ها به منظور تهيه نقشه نهايي حاصلخيزي خاك از روش فازي استفاده شد. توابع عضويت فازي با استفاده از استاندارد‌هاي حاصلخيزي خاك تهيه شدند. در نهايت به منظور تهيه نقشه نهايي حاصلخيزي خاك با سطح اطمينان هاي مختلف از روش ميانگين وزني مرتب شده (OWA) استفاده شد. نتايج نهايي حاصل از حاصلخيزي خاك منطقه مورد مطالعه با استفاده از روش OWA نشان داد كه با كاهش ريسك پذيري (بدون trade-off) اكثر قسمت‌هاي منطقه مشكلي از نظر حاصلخيزي خاك ندارد به طوريكه كلاس 4 و 5 با ويژگي حاصلخيزي خاك متوسط و خوب، داراي مساحت بيشتري نسبت به بقيه كلاس‌ها مي باشند كه اين مقدار برابر 13/98 كيلومتر مربع ميباشد. با افزايش سطح اطمينان و كاهش ريسك پذيري، مناطق نامناسب از نظر حاصلخيزي خاك بيشتر شد. به طوريكه بيشتر منطقه مورد مطالعه در كلاس يك كه داراي حاصلخيزي خاك نامناسبي (در محدوده كمتر از 0/125) است، قرار گرفتند.