ارزيابي تأثير مالچ پارسيان و پلي اكريل آميد بر توليد رواناب و رسوب خاك‌هاي لوم شني گچ‌دار

تخمين مقدار جريان آب از درون خاك‌هاي دست نخورده، نهشته‏هاي رسوبي و يا خاك‌هاي متراكم شده، از جمله مسائل مهم در عمليات صحرايي است. چرا كه در اثر پديده تحكيم و انحلال مواد موجود در خاك، ميزان نفوذپذيري و روان‌آب سطحي با گذشت زمان تغيير مي‌كنند. هدف از اين پژوهش، بررسي تغييرات روان‌آب و رسوب در خاك گچ‌دار با استفاده از دستگاه شبيه‌ساز باران در دشت ارايض استان خوزستان بود. تيمارهاي پژوهش شامل خاك طبيعي (شاهد)، پلي اكريل آميد در دو سطح سه و شش گرم در مترمربع (P3 و P6) و مالچ پليمري پارسيان(Pc) است كه در بافت خاك لوم شني گچ‌دار، با دو شدت بارندگي 32 و 50 ميلي‏متر بر ساعت، دو شيب 7.5 و 12.5 درصد با سه تكرار اعمال گرديدند. براي مقايسه آماري توليد روان‌آب و رسوب، از طرح كرت‌هاي دو بار خرد شده استفاده شد. با بررسي تغييرات مقدار رسوب براي تيمارهاي مختلف، مشخص شد كه در هيچ يك از حالت‌هاي مالچ پاشي، رسوبي توليد نشده و تنها در حالتي كه سطح خاك طبيعي بود (تيمار شاهد)، رسوب توليد شده است. با بررسي تغييرات روان‌آب براي تيمارهاي مختلف، مشخص شد كه استفاده از مالچ‌هاي P3، P6 و Pc در بيشتر موارد موجب افزايش توليد روان‌آب نسبت به تيمار شاهد گرديده است. مقايسه آماري ميانگين مقدار كل روانآب توليدي نشان داد كه تيمارهاي شاهد، مالچ P3، P6 و Pc با همديگر اختلاف معني‌داري دارند. همچنين نتايج آشكار كرد كه مقدار رسوب توليدي در تيمار شاهد اختلاف معني‌دار با مالچ P3، P6 و Pc دارد و تيمارهاي P3، P6 و Pc توليدي رسوبي نداشته و در يك گروه قرار مي‌گيرند.