تأثير سطوح مختلف فسفر بر وابستگي ميكوريزايي، ويژگي هاي رشدي و جذب فسفر در دو گياه ذرت و سويا

كمبود فسفر در مناطق گرمسيري و مشكلات مصرف زياد كودهاي شيميايي، اهميت پرداختن به همزيستي گياهان با ريزجانداران خاك را دوچندان مي‌كند. به همين منظور آزمايش گلخانه‌اي با استفاده از دو گياه ذرت و سويا در قالب طرح كاملا تصادفي با آرايش فاكتوريل در سه تكرار انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل پنج سطح فسفر (صفر (P0)، (P1) 25، (P2) 50، (P3) 75 و (P4) 100 درصد توصيه كودي) و دو سطح حضور (M1) و عدم حضور (M0) قارچ فانلي‌فورميس موسه بود. تجزيه آماري داده‌ها نشان داد كه تاثير سطوح مختلف فسفر و ميكوريزا بر صفات اندازه‌گيري شده در سطح يك درصد معني‌دار بودند. با افزايش مقدار فسفر، وابستگي و پاسخ ميكوريزايي و كلونيزاسيون در دو گياه كاهش يافت. اما ساير صفات مورد اندازه‌گيري با افزايش مقدار كود فسفر و حضور ميكوريزا افزايش داشتند. وزن خشك اندام هوايي دو گياه مورد مطالعه، وزن خشك ريشه (ذرت)، ارتفاع گياه، غلظت و جذب فسفر در هر دو گياه ذرت و سويا در تيمار P4M1بيشترين و در تيمار P0M0 كمترين مقدار را دارا بودند. در بيشتر صفات مورد اندازه‌گيري بيشترين تفاوت بين حضور و عدم حضور ميكوريزا در سطح P0 مشاهده شد كه بيانگر تاثير بيشتر ميكوريزا در زمان كمبود عنصر كم‌تحرك فسفر مي‌باشد. با افزايش سطوح كود مصرفي، تفاوت بين تيمار حاوي ميكوريزا نسبت به تيمار فاقد آن در هر سطح كودي، كاهش يافت.