تخمين مكاني-زماني شوري خاك با داده‌هاي نامطمئن و روش انتروپي حداكثر اريب در حاشيه غربي درياچه اروميه

پايش به هنگام شوري خاك براساس نمونه‌برداري‌هاي صحرايي، نياز به زمان و هزينه زيادي دارند. بنابراين هرنوع روش مناسبي كه بتواند منجر به كاهش هزينه‌ها شود، قدمي به سوي پايش پايدار شوري خاك در بلندمدت خواهد بود. هدف از انجام اين تحقيق، استفاده از روش انتروپي حداكثر اريب و خطاي حاصل از استفاده از داده‌هاي صحرايي در يك بازه زماني، براي بهبود تخمين مكاني زماني شوري خاك در نقاطي بدون اندازه‌گيري‌هاي دقيق آزمايشگاهي بود. هدايت الكتريكي خاك در صحرا براي تمامي نمونه‌ها و در تمام دورهاي نمونه‌برداري اندازه‌گيري گرديد. اما اندازه‌گيري شوري خاك در آزمايشگاه تنها براي دورهاي اول، دوم و پنجم انجام شد. بعداز كاليبراسيون داده‌هاي صحرايي با داده‌هاي آزمايشگاهي براي دو دور اول نمونه‌برداري، هيستوگرام باقي مانده‌ها محاسبه گرديد و سپس واريانس باقي مانده‌ها به عنوان خطاي مربوط به داده‌هاي نامطمئن، در تخمين مكاني زمان شوري خاك در ساير بازه‌هاي زماني استفاده گرديد. نتايج حاصل از اعتبارسنجي مقادير تخميني شوري خاك نشان داد استفاده از مدل كاليبراسيون و خطاي محاسبه شده براي دو دور اول نمونه‌برداري با مقادير ميانگين خطا و ميانگين مربعات خطاي برابر با 0.12 و 0.72، مي‌تواند در تخمين مكاني شوري خاك در دور پنجم نمونه‌برداري نيز از اعتبار لازم برخوردار باشد. لذا، از مدل برازش شده در تخمين مكاني زماني شوري خاك در طي تمامي دورهاي نمونه‌برداي استفاده گرديد. نتايج نشان داد شوري خاك در طي بازه زماني بين 13891395، افزايش قابل توجهي داشت و شوري ثانويه خاك در زمين‌هاي كشاورزي در حال اتفاق است. به طوري كه ميانگين شوري خاك در منطقه مطالعاتي از 4.56 در طي پائيز 1390 به 6.65 در طي پائيز 95 افزايش يافت. براساس نتايج حاصل از اين تحقيق استفاده از داده‌هاي نامطمئن و روش انتروپي حداكثر اريب، با كاهش هزينه‌ها و زمان لازم براي آناليزهاي آزمايشگاهي امكان پايش پايدار مرز بين اراضي كشاورزي و شور را فراهم مي‌آورد.