تحليل و شناسايي مؤلفه هاي مؤثر بر افزايش كيفيت زندگي در مناطق روستايي (مطالعه موردي: دهستان استرآبادشمالي شهرستان گرگان)

قرن ها است كه مردم به دنبال زندگي خوب بوده اند و انسانها پيوسته براي بهبود شرايط زيست خود، كوشيده اند تا از استعدادها و توانمندي هاي محيط زندگي خود، به بيشترين ميزان و بهترين نحو بهره برداري كنند. هدف از تحقيق، تعيين شاخص ها، ارزيابي و سنجش ابعاد كيفيت زندگي در مراكز روستايي دهستان استرآباد شمالي است. براي رسيدن به اين هدف از روش توصيفي-تحليلي استفاده شده است. جامعه آماري اين تحقيق شامل 4 روستا با 595 خانوار است كه براساس فرمول كوكران، حجم نمونه 210 نفر انتخاب، و پرسشنامه تحقيق با روش انتساب متناسب و تصادفي ساده بين روستاييان توزيع گرديد. براي تعيين ميزان پايايي مقياس اصلي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده گرديد(86/). در اين تحقيق، ارزيابي كيفيت زندگي براساس چهار بعد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و محيطي مورد بررسي قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار Spss، آزمون t تك نمونه اي، آزمون Anova، آزمون توكي و ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شد. نتايج نشان ميدهد كه در كليه مولفه ها، شرايط كيفيت زندگي جامعه نمونه(كيفيت محيطي با 8.219) در حد متوسط و كمتر از اين حد ارزيابي شده است. در اين ميان نامناسب ترين شرايط را مي توان به متغيرهاي سلامت و امنيت در مولفه اجتماعي، كيفيت محيط مسكوني در مولفه كالبدي مشاهده كرد. رابطه بين ابعاد اجتماعي، اقتصادي و كالبدي به جزء بعد محيطي، با سطح معناداري 0.000 در تاثيرپذيري شاخص ها بر كيفيت زندگي ساكنان روستاها مورد تاييد قرار مي گيرد. همچنين روستاها را مي توان بر اساس كيفيت اجتماعي و كالبدي در 3 طبقه، كيفيت اقتصادي 2 طبقه و كيفيت محيطي در 1 طبقه قرار داد. روستاها بر اساس كيفيت زندگي در دو طبقه قرار دارند كه روستاهاي ميرمحله و چوپلاني در طبقه اول، روستاهاي شمس آباد و درويش آباد در طبقه دوم قرار گرفته اند. در مجموع همبستگي بين ابعاد اقتصادي، اجتماعي و كالبدي با ابعاد اجتماعي و اقتصادي در سطح 0/01 رابطه معناداري است و بين ابعاد محيطي با ابعاد اجتماعي در سطح 0/05 رابطه معناداري وجود دارد.