تحليلي بر تئوري نوسازي توسعه

نوسازي واژه اي مختصر است براي تنوعي از ديدگاه ها كه به وسيله غير ماركسيست ها براي جهان سوم به كار برده مي شود و از طريق آن رشد تكنولوژي، صنعتي شدن، مصرف انبوه، شهرنشيني، و حومه نشيني زندگي انساني، ارتباط انبوه، تمركزگرايي دولتي و توسعه سيستم هاي آموزش رسمي اتفاق مي افتد. اين پژوهش با هدف بررسي و نقد رويكرد نوسازي توسعه انجام يافته است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي بوده و براي جمع آوري داده ها از مطالعات اسنادي(كتابخانه اي) استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه با توجه به ماهيت ديدگاه نوسازي انتقادهايي را مطرح مي كنند، از جمله؛ نگاه خطي به فرآيند توسعه، ناديده گرفتن نقش عوامل خارجي در عقب ماندگي كشورها، از بين بردن استقلال سياسي- اقتصادي كشورها، ابزاري براي نفوذ سرمايه داري غرب، از بين رفتن شخصيت فرهنگي- تاريخي در مقابل رويكرد نوسازي، انتزاعي بودن مطالعات، از بين رفتن بنيان هاي معنابخش در اثر ديدگاه نوسازي، سنت را مانع توسعه داشت كه بسياري از پيشرفتهاي جوامع بشري بعد از جنگ جهاني دوم براساس مباني تئوريك اين رويكرد اتفاق افتاده و هنوز هم جهان توسعه يافته، جهاني صنعتي و شهرنشين مي باشد كه اين موارد از شاخص هاي مورد تأكيد تئوري نوسازي مي باشد قلمداد كردن، ناامني هستي شناسي و ناديده گرفتن نقش طبقه. عليرغم اين انتقادات بايد اذعان داشت كه بسياري از پيشرفت هاي جوامع بشري بعد از جنگ جهاني دوم براساس مباني تئوريك اين رويكرد اتفاق افتاده و هنوز هم جهان توسعه يافته، جهاني صنعتي و شهرنشين مي باشد كه اين موارد از شاخص هاي مورد تأكيد تئوري نوسازي مي باشد