مطالعه عوامل مؤثر بر پيامدهاي فرهنگي آپارتمان نشيني در ايران (با تأكيد بر كلانشهر تهران)

پژوهش حاضر براي شناخت عوامل مؤثر بر پيامدهاي فرهنگي آپارمان نشيني در كلانشهر تهران انجام گرفته است. در بخش مباني نظري، ديدگاه هاي مهم ترين صاحب نظران مكاتب مختلف مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته و از روش پيمايشي و ابزار پرسشنامه، كه با استفاده از طيف ليكرت تدوين گرديد، استفاده شد. از تعداد 430 پرسشنامه توزيع شده، 386 نفر پاسخنامه خود را عودت دادند. براي تحليل يافته ها از نرم افزار SPSS بهره گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه متغيرهاي مستقلي همچون محدوديت فضا- مكان، نوع معماري بر كاهش كاركردهاي نهاد خانواده آپارتمان نشين خانه هاي همسايه و مجاور بر افزايش افزايش سابقه آپارتمان نشيني بر 4 تغيير و تحول سبك و شيوه زندگي از سنتي به زندگي مدرن محدوديت هاي فضا (متراژ) و تنوع قوميتي و فرهنگي بر كاهش روابط همسايگي تأخير در ازدواج، كاهش تعداد فرزندان، افزايش تحصيلات، مالكيت ملك، افزايش تراكم جمعيتي و خانواده، همگي بر كاهش روح ديني در زندگي آپارتمان نشيني و مالكيت ملك، تراكم جمعيت و افزايشِ تعداد بلوك هاي آپارتماني بر كاهش روحيه مشاركت مدني و مذهبي داراي تأثير مستقيم و معنادار بودند. تأثير متغيرهاي مستقلي چون افزايش سوابق آپارتمان نشيني و معماري مدرن نيز بر رعايت حقوق شهروندي مستقيم و معنادار بود و اكثر ساكنان بر رعايت حقوق شهروندي تأكيد داشتند. 89 درصد ساكنان آپارتمان نشين نيز از امنيت زندگي آپارتمان نشيني احساس امنيت خاطر و رضايت داشتند