نقش مهدويت در تحكيم نظام اجتماعي عصر غيبت

توانمندي حكومت و نظام اجتماعي از دغدغه‌هاي مهمي است كه همواره مورد توجه نظام‌هاي سياسي و حكومتي است. عوامل مختلفي مي‌توانند در بقا و تداوم، پويايي و توانمندسازي حكومت و نظام اجتماعي نقش داشته باشند. انسجام دروني، نظم و امنيت از مهمترين عوامل توانمندي حكومت و نظام اجتماعي بشمار مي‌روند. انديشه مهدويت در پويايي و توانمندي حكومت بخصوص در ساحات انسجام و همبستگي و نظم و امنيت، نقش مهمي مي‌تواند داشته باشد و كاركرد در اين حوزه‌ها از كاركردهاي مهم اين انديشه به‌حساب مي‌آيد؛ زيرا باور به انديشه مهدويت مي‌تواند مردم را حول محور خود جمع كند و براي تحقق هدفي مشخص، آنان ‌را بصورت يك واحد يكپارچه درمي‌آورد و به آنان هويت واحد مي‌دهد و به‎دنبال آن قدرت اجتماعي را تقويت مي‌نمايد و ارتباط اجتماعي را تحكيم مي‌بخشد و در نتيجه زمينه‌هاي امنيت و نظم اجتماعي را فراهم مي‌آورد. در اين تحقيق، به هدف نشان‎دادن كاركرد انديشه مهدويت در ساحت حكومت و نظام اجتماعي عصر غيبت و نشان‎دادن راهكارهاي انديشه مهدويت در تقويت و تحكيم حكومت و نظام اجتماعي، بحث و گفتگو شده است. مهمترين يافته‌هاي اين تحقيق تبيين راهكارهاي انديشه مهدويت در ساحت‌هاي انسجام و همبستگي و نظم و امنيت اجتماعي و تحكيم روابط اجتماعي است. مهمترين راهكارهاي اين انديشه در اين حوزه‌‌ها عبارت است از: توليد و بازخواني ارزش‌هاي نفساني و اخلاقي مشترك، تحكيم باورهاي ديني بخصوص آموزه امامت، ايجاد ارتباط و پيوند عاطفي در مردم، ايجاد اتحاد و هويت واحد بين اقوام و خرده‎فرهنگ‌ها و ايجاد اعتماد عمومي كه از تقويت ارزش‌ها و پايبندي به قواعد اخلاقي ناشي مي‌شود.