نقش مصلحت در فعليت دادن ولايت مطلقه فقيه

مصلحت عبارت است از هر كاري كه به سود و صلاح مادي يا معنوي فرد و جامعه باشد. مذاهب اسلامي معتقدند مصلحت نقش اساسي در تشريع احكام دارد، اما در مورد گستره آن اختلاف نظر وجود دارد و احكام الهي بر اساس مصالح و مفاسد پايه ريزي شده است. از آنجا كه ولايت فقيه با احكام اوليه نمي تواند همه مشكلات و مسائل حكومتي را حل كند، ازاين رو، با افزودن اقتدار و هم شأن دانستن ولي فقيه با پيامبر و امامان معصوم: در اعمال ولايت، بايد او را صاحب ولايت و حكومتي نمود تا در كنار احكام اوليه از احكام ثانويه و قاعده مصلحت كمك بگيرد تا بتواند با ادعاي جاودانگي و جامعيت دين، در دنياي مدرن، بسياري از مسائل مستحدثه را حل كند. اين پژوهش در پي پاسخ به اين سؤال است كه مصلحت در فعليت دادن ولايت مطلقه چه نقشي دارد؟ از آنجا كه تحقيقات زيادي در مورد ولايت فقيه و مصلحت بصورت مجزا انجام شده است، اما به بررسي ارتباط اين دو هيچ اشاره اي نشده است. بنابراين، ضروري است تا تحقيقي در اين باره انجام شود.