ارتباط ارزشي نسبي جريان‌هاي نقد عملياتي از منظر اندازه‌گيري

پژوهش حاضر در نظر دارد ارتباط ارزشي افشاي جريان‌هاي نقدي عملياتي (مستقيم غيرمستقيم) را از منظر اندازه‌گيري، مورد بررسي قرار دهد. فرضيه‌‌هاي اين پژوهش بيان مي‌كنند كه تقسيم‌بندي مجموعه اطلاعات، در صورت جريان‌هاي نقدي به بهتر شدن توانايي تبيين ارزش شركت كمك مي‌كند. فرضيۀ اصلي كه داراي دو فرضيۀ فرعي است، در اين پژوهش مطرح ‌شده و از طريق داده‌هاي 208 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1389 تا 1394، با استفاده از الگو‌هاي رقيب سطح قيمت و بازده، مورد آزمون قرار گرفتند. آزمون‌هاي والد و وونگ، جهت آزمون فرضيه ها استفاده‌شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهدكه تفكيك خالص جريان نقد عملياتي به اجزاء اصلي تشكيل‌دهندۀ آن، موجب افزايش توان تبيين قيمت و بازدۀ سهام شركت‌ها خواهد شد؛ بنابراين، شواهد تجربي بازار سرمايۀ ايران، از برتري روش مستقيم نسبت به روش غيرمستقيم از لحاظ سودمندي براي تصميم‌گيري، حمايت مي‌كند.