الگويي براي پيش‌بيني نكول شركتي در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: نكول شركتي يكي از پديده‌هاي ناخوشايند در طول زندگي هر بنگاه اقتصادي است. هزينه‌ها و مخاطره‌هاي نهفته در اين رويداد باعث شده است طي چهار دهه گذشته، مدل‌هاي مختلفي براي پيش‌بيني و اندازه‌گيري آن ابداع و ارائه گردد. با توجه به اهميت موضوع، اين پژوهش قصد دارد با استفاده از داده‌هاي نمونه‌اي متشكل از 100 شركت از صنايع منتخب فهرست‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، الگويي براي پيش‌بيني نكول شركتي ارائه كند. روش: در اين پژوهش، ابتدا با استفاده از مطالعه اسنادي و روش دلفي فازي، عوامل و متغيرهاي بالقوه تأثيرگذار بر روي نكول شركتي شناسايي مي‌شود، سپس محرك‌هاي نكول شركتي به‌شكل تجربي با استفاده از تكنيك مدل‌سازي معادلات ساختاري كمترين مربعات جزئي معرفي و الگويي جهت پيش‌بيني آن در بورس اوراق بهادار تهران ارائه مي‌گردد. يافته‌ها:بر اساس نتايج پژوهش، نسبت‌هاي سود خالص به مجموع دارايي‌ها، سود عملياتي به مجموع دارايي‌ها، سود انباشته به مجموع دارايي‌ها، دارايي‌هاي جاري به بدهي‌هاي جاري، سرمايه در گردش به مجموع دارايي‌ها، وجوه نقد به بدهي‌هاي جاري، بدهي‌هاي جاري به مجموع دارايي‌ها، مجموع بدهي‌ها به مجموع دارايي‌ها، خالص جريان نقدي عملياتي به فروش و خالص جريان نقدي عملياتي به مجموع بدهي‌ها را مي‌توان به‌عنوان محرك‌هاي نكول شركتي در بورس اوراق بهادار تهران معرفي كرد. نتيجه‌گيري: مشاهده شد كه در بورس اوراق بهادار تهران، صرفاً نسبت‌هاي حسابداري به‌عنوان محرك‌هاي نكول شركتي معرفي شده‌اند و ساير محرك‌هاي بالقوه شامل متغيرهاي بازار، نماگرهاي كلان اقتصادي، عوامل غيرمالي و معيارهاي كيفيت سود، نقشي در پيش‌بيني اين رويداد ندارند.