بررسي رابطۀ افشاي اطلاعات با همزماني قيمت سهام و ريسك سقوط آن با استفاده از سيستم معادلات همزمان

هدف: اين پژوهش باهدف بررسي رابطه دوطرفه بين افشاي اطلاعات با همزماني و ريسك سقوط قيمت سهام در بازۀ زماني 1387 تا 1394 به اجرا درآمده است. روش: روش گردآوري داده‌ها، روش سندكاوي و مراجعه به بانك‌هاي اطلاعاتي و روش تحليل داده‌ها، از نوع استنباطي است. جهت آزمون فرضيه‌هاي پژوهش، سيستم معادلات همزمان با استفاده از روش رگرسيون دومرحله‌اي برآورد شد. يافته‌ها: نتايج آزمون فرضيه‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه بين افشاي اطلاعات با همزماني و ريسك سقوط قيمت سهام در بورس اوراق بهادار تهران رابطه دوطرفه وجود دارد. نتيجه‌گيري: تأييد رابطه دوسويه و متقابل سازگار با نظريه‌هاي نمايندگي و علامت‌دهي است. بر اساس تئوري نمايندگي افزايش سطح افشا باعث كاهش عدم تقارن اطلاعاتي، افزايش كنترل و نظارت بر عملكرد، افزايش اطمينان سرمايه‌گذار و كاهش ريسك سقوط قيمت سهام مي‌شود. همچنين بر اساس تئوري علامت‌دهي، با افزايش احتمال ريسك سقوط قيمت سهام، مديران اقدام به انتشار اخبار خوب و تأخير در انتشار اخبار بد مي‌كنند.