اثربخشي آموزش خودكارآمدي بر استرس تحصيلي و مهارت‏هاي اجتماعي دانش‌آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن تأثير آموزش خودكارآمدي بر استرس تحصيلي و مهارت‌هاي اجتماعي دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه اول انجام ‌شده است. روش پژوهش آزمايشي است. طرح تحقيق آن پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آن را دختران متوسطه اول شهر معمولان (خرم‌آباد) تشكيل مي‌دادند كه در سال تحصيلي 94-93 مشغول به تحصيل بودند. روش نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي (ساده) بوده است. براي انتخاب نمونه از بين 8 مجتمع آموزشي و پرورشي شهر معمولان، يك مجتمع به‌صورت تصادفي انتخاب و پرسش نامه‌هاي خودكارآمدي شرر (1982)، استرس تحصيلي زاژكووا و همكاران (2005) و مهارت‌هاي اجتماعي نوجوانان ايندربيتزن و فوستر (1992) بين تمام دانش‌آموزان دختر آن مجتمع  اجرا شد. در اين پژوهش، گروه آزمايش (15 نفر) با استفاده از پكيج آموزشي خودكارآمدي، 10 جلسه مورد آموزش قرار گرفتند. بعد از تجزيه‌وتحليل، به‌صورت تصادفي، 15 نفر از دانش‌آموزاني كه خودكارآمدي پايين، استرس تحصيلي بالا و مهارت‌هاي اجتماعي پاييني داشتند به‌ عنوان گروه آزمايش و 15 نفر نيز به‌عنوان گروه كنترل انتخاب شدند. سپس آموزش خودكارآمدي در 10 جلسه به عمل آمد. در نهايت، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. اطلاعات به‌دست‌آمده از پرسش نامه‌ها بر اساس تحليل كوواريانس مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها نشان داد كه آموزش خودكارآمدي بر استرس تحصيلي و مهارت‌هاي اجتماعي گروه آزمايش تأثير معني‌داري داشته است، درصورتي‌كه اين تأثير در گروه كنترل مشاهده نشده است. افزون براين، نتايج نشان داد كه با آموزش خودكارآمدي، استرس تحصيلي كاهش و مهارت هاي اجتماعي افزايش ‌يافته است. از اين يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش خودكارآمدي بر كاهش استرس تحصيلي و همچنين افزايش مهارت‌هاي اجتماعي دانش آموزان، مؤثر است.