نقش نظريه ذهن، سيستم‌هاي مغزيرفتاري و شيوه حل مسأله اجتماعي در پيش‌بيني اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان دوره ابتدايي

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش نظريه ذهن، سيستم­هاي مغزي رفتاري و شيوه حل مسأله اجتماعي در پيش­بيني اضطراب اجتماعي دانش­آموزان دوره ابتدايي انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع هم­بستگي بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان مقطع ابتدايي شهر سرعين بود كه به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند (120= N). براي جمع­آوري داده­ها از پرسش­نامه­هاي اضطراب اجتماعي واتسون و فرند، نظريه ذهن استيرنمن، سيستم­هاي مغزيرفتاري كارورووايتو حل مسأله اجتماعي دزوريلا وهمكاران استفاده شد. داده­هاي به­دست آمده با استفاده از آزمون­هاي هم­بستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد اضطراب اجتماعي دانش‌آموزان با نظريه ذهن (69/0=r)، سيستم‌هاي بازداري رفتاري (77/0=r)، سيستم هاي فعال سازي رفتاري (78/0=r) و شيوه حل مساله اجتماعي (85/0=r) ارتباط معنا­داري دارد (01/0p lt;). نتايج تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي شيوه حل مسأله اجتماعي (32درصد)، نظريه ذهن (35درصد) و سيستم‌هاي مغزيرفتاري (44 درصد) قادرند واريانس متغير اضطراب اجتماعي را پيش‌بيني كنند. به­طور كلي نتايج تحقيق نشان مي­دهد كه سيستم­هاي مغزي رفتاري، نظريه ذهن و شيوه حل مسأله اجتماعي نقش تعيين كننده در پيش­بيني علايم اضطراب اجتماعي دارند.