تاثير آموزش مديريت احيا، قلبي ريوي مغزي بر ميزان آگاهي پرستاران

Effect of training cardiopulmonary cerebral resuscitation management on nurses’ knowledge

هدف. اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي آموزش مديريت احياي قلبي ريوي مغزي بر ميزان آگاهي پرستاران بخش هاي زنان بيمارستان گنجويان دزفول در سال 1392 انجام شد. زمينه. ايست قلبي ريوي مغزي يكي از خطرناك ترين وضعيت هاي تهديدكننده زندگي است كه نياز به اقدام فوري و سنجيده براي حفظ حيات و پيشگيري از ضايعات جبران ناپذير سيستم هاي حياتي بدن دارد و عمده ترين علت شكست تيم احياء، عدم مديريت و نبود استانداردهاي معين احياي قلبي ريوي مغزي مي باشد. روشكار. اين تحقيق از نوع نيمه تجربي با پيش آزمون-پس آزمون، با شركت 40 نفر از پرستاران شاغل در بخش هاي زنان بيمارستان گنجويان دزفول در سال 1392 انجام شد. ابزار مورد استفاده در اين تحقيق پرسشنامه پژوهشگر ساخته اي شامل 20 سؤال تعيين ميزان آگاهي پرستاران از مديريت احيا، قلبي ريوي مغزي بود كه روايي محتوا و پايايي آن بررسي و تأييد شد و قبل و بعد از آموزش، بين شركت كنندگان توزيع و تكميل گرديد. شيوه آموزش به صورت سخنراني و روش اجراي عملي بر روي مانكن طي دو روز و هر روز 8 ساعت به صورت كارگاهي در دو بخش پايه و پيشرفته انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 و بهره گيري از آزمون هاي آماري تجزيه و تحليل شدند. يافته ها. در اين مطالعه، بيشترين نمره پيش آزمون، 13 و كمترين نمره، 5 با ميانگين 9/90 و انحراف معيار 1/9، و بيشترين نمره پس آزمون، 15 و كمترين نمره، 8 با ميانگين 11/25 و انحراف معيار 1/6 بود. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين ميزان آگاهي پرستاران در زمان هاي قبل و بعد از آموزش، اختلاف آماري معني دار وجود دارد(0/0001>P) و با اطمينان 95% مي توان گفت بعد از آموزش، ميزان آگاهي پرستاران افزايش يافته است. نتيجه گيري. يافته هاي اين پژوهش دليل قوي براي حمايت از نقش مهم برگزاري مداوم دوره هاي آموزشي ضمن خدمت احيا، قلبي ريوي مغزي براي ارتقا، صلاحيت علمي پرستاران است و پيشنهاد مي شود در اين دوره هاي آموزشي، بر فرايند مديريت احيا، و استانداردسازي تلاش هاي تيم احيا در زمان حوادث اورژانسي تأكيد بيشتري شود.

Aim. The aim of this study was to determine the effect of training cardiopulmonary cerebral resuscitation management on knowledge of nurses working in maternity wards of Ganjavian Hospital, Dezful, Iran, in 2013. Background.Cardiaopulmonary cerebral arrest is one of the most dangerous situations that threats the life and requires immediate and appropriate action to survive and protect life and prevent irreparable/irrecoverable complications of the body vital organs. Method.This is a quasi-experimental pretest-posttest study in which 40 nurses employed in maternal wards of Ganjavian Hospital in Dezful were recruited. The tool used in this study was a researcher-made questionnaire including 20 questions to determine the knowledge of nurses about cardiopulmonary cerebral resuscitation management. After the content validity and reliability of the questionnaire was confirmed, it was distributed among and completed by the participants, before and after intervention. Training workshop was conducted in the form of lecture and practical training on manikin, 8 hours per day for 2 days in both basic and advanced level. The data were analyzed using SPSS 17. Findings. Maximum and minimum scores of pretest were 13 and 5, respectively, with a mean of 9.90 and standard deviation 7.9. Maximum and minimum scores of post-test were 15 and 8, respectively with a mean of 11.25 and standard deviation 1.6. There was a statistically significant difference between scores of nurses’ knowledge, before and after training (P<0.0001) Conclusion.The findings provide strong evidence, supporting the important role of holding continuous in-service training courses of cardiopulmonary cerebral resuscitation to improve scientific qualification of the nurses. It is recommended to put more emphasis on resuscitation management process and standardization of the efforts of resuscitation team during emergency events.