مقايسه خودكارآمدي و رضايت از زندگي دانش آموزان فعال و غيرفعال ورزشي

Comparing Self-Efficacy and Life Satisfaction of Active and Inactive Individuals

مقدمه: فعاليت‌هاي بدني از قبيل فعاليت‌هاي ورزشي گروهي و فعاليت فوق‌برنامه در مدارس مي‌توانند موجبات رشد و سلامت اجتماعي را فراهم آورد. هدف اين پژوهش مقايسه خودكارآمدي و رضايت از زندگي در دانش‌آموزان فعال و غيرفعال بود. روش كار: كليه دانش‌آموزان پسر مقطع دوره اول و دوره دوم دبيرستان‌هاي شهرستان اقليد در سال تحصيلي 1396-1395 جامعه آماري اين پژوهش توصيفي (علي- مقايسه‌اي) را تشكيل مي‌دادند كه از بين آنها 230 نفر (117 نفر فعال و 113 نفر غير فعال) به روش تصادفي طبقه‌اي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسش‌نامه‌هاي ابعاد خودكارآمدي موريس (2001)، خودكارآمدي خلاق كارووسكي (2010) و رضايت از زندگي هيوبنر (2001) استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون‌هاي t مستقل و u مان-ويتني استفاده شد و سطح معني داري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه خودكارآمدي تحصيلي (0001/0 = P)، اجتماعي (007/0 = P)،، عاطفي (001/0 = P)، و خلاق (033/0 = P)، و نيز رضايت از زندگي (0001/0 = P)، بين دانش‌آموزان فعال و غيرفعال تفاوت معناداري دارد و در دانش‌آموزان فعال بيشتر از دانش‌آموزان غير فعال است. نتيجه گيري: بر اساس نتايج تحقيق مي‌توان گفت با توجه به نقش و اهميت فعاليت‌هاي ورزشي خصوصاً فعاليت‌هاي ورزشي گروهي در رشد اجتماعي دانش‌آموزان، آموزش و پرورش مي‌تواند با ايجاد زمينه‌هاي انجام فعاليت‌هاي ورزشي گروهي در باشگاه‌هاي ورزشي، زمينه رشد اجتماعي هرچه بيشتر افراد و رشد ويژگي‌هاي شخصيتي آن‌ها را مهيا كند.

Introduction: Physical activity, such as group sports activities and extracurricular activities at schools, could increase social well-being. The aim of this study was to compare self-efficacy and life satisfaction in active and inactive students. Methods: The statistical population of the study consisted of first and second grade males from Euclid city high schools. Out of 230 students (117 active and 113 disabled) with a mean age of 14.88 ± 1.27, stratified random sampling was used to select a statistical sample. Data were collected by Muris Self-Efficacy Dimensions Questionnaire (2001), Karwowski Self-efficacy (2010), and Hyv Bnr Life Satisfaction (2001). Data was analyzed using the SPSS software version 22 with independent t-test and Mann-Whitney U test. Also a significant level of P ≤ 0.05 was considered. Results: The findings of this study showed significant difference in educational self-efficacy (p = 0.0001), social (P = 0.007), emotional (P = 0.001), and creative variables (P = 0.033) and life satisfaction (P = 0.0001) between active and inactive students. Conclusions: According to the results of this research, it could be said that, considering the role and importance of sports activities, especially group sports activities, in social development of students, education can be achieved by creating group sports activities at sports clubs under the supervision of education. This could allow growth of individuals and the growth of their personality traits.