مسكن پايدار از حيث تجارب كشورها

رشد و توسعه شهر و شهرنشيني در كنار ايجاد امكانات و رفاه براي زندگي انسان ها، باعث افزايش هر چه بيشتر تخريب ها و آلودگي هاي زيست محيطي شده است. از اين رو، نظريه توسعه پايدار شهري با توجه به اثرات منفي رشد شهرها مطرح شد و راهكارهايي را براي به حداقل رساندن مسائل شهري مطرح كرده است. از جمله اين راهكارها، تلاش در جهت ايجاد پايداري در مسكن شهري است. مسكن به عنوان مهمترين كاربري در شهرها كه درصد بالايي از مساحت شهر را به خود اختصاص مي دهد، كيفيت زندگي و رفاه و آسايش مردم را مشخص مي كند. نحوه طراحي و ساخت مسكن در محيط، جامعه، فرهنگ، اقتصاد و همچنين بر زندگي روزانه مردم، سلامتي و امنيت آنها تاثير مي گذارد. براين اساس پايداري مسكن گامي مهم در نيل به توسعه پايدار شهري در ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و زيست محيطي مي باشد. هدف از پژوهش حاضر آشنايي با مسكن پايدار، ابعاد و شاخص هاي آن از يك طرف و همچنين بررسي و مطالعه نمونه هايي از مسكن پايدار در كشورهاي مختلف مي باشد. بدين منظور از روش تحقيق توصيفي و مطالعه كتابخانه اي استفاده شده است. نتايج مطالعات در كنار معرفي شاخص هاي مهم دستيابي به توسعه پايدار، نشان مي دهد كه توسعه مسكن علاوه بر محيط زيست بر اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعي تاثير مي گذارد و از اين رو تحقق مسكن پايدار، تدوين برنامه هاي ويژه اي را در جهت توسعه شهري مي طلبد.