گردشگري اجتماعي

Social tourism

شيوه هاي مختلفي براي گردشگري وجود دارد كه اساسا بر اساس ذوق، سليقه و قدرت خريدار بوجود آمده و با يكديگر متفاوت هستند. در اين نوشتار به بررسي گردشگري اجتماعي كه يكي از شيوه هاي گردشگري است پرداخته شده است. گردشگري اجتماعي نوعي از گردشگري است كه با كمك دولت و سازمان هاي ذيصلاح انجام مي شود و گردشگراني را كه خود به تنهايي قادر به تامين هزينه هاي مسافرت نيستند مدد مي رساند. در اين نوع گردشگري هزينه هاي سفر عموما توسط اتحاديه هاي كارگري، دولت، شركت هاي حمل و نقل عمومي، هتل ها يا انجمن ها تامين مي گردد. بنابراين در گردشگري اجتماعي كساني كه مورد ياري قرار ميگيرند عبارتند از : گروه هايي از افراد با درآمد پايين، سن بالا يا كاركنان سازمان هايي كه كمك هزينه يا بن هاي مربوط به تعطيلات به آنها تعلق مي گيرد.

There are many different methods for tourism based on preference, taste & buying power of tourists. This paper, points out considerations of social tourism. There are a myriad of definitions for social tourism. The paper begins by setting out what social tourism is- its size and delivery. Social tourism is a kind of travel that can be done with assistance of government & related organizations. Also, it assists tourists who aren't able to provide the cost of travel. The costs of travels are established by the traveler's trade union, government, public carrier, hotel or association. Travelers thus assisted are in low-income groups, older age groups or workers in organizations authorized to receive such subsidies or vacation bonuses. Our focus here is to understand what techniques and tools can be usefully applied to social tourism. We concentrate to identify how it is impacting positively or negatively on social development targets.