تاثير بيماري هلندي بر توزيع درآمد دركشورهاي صادركننده نفت (اكوادور، ايران، نيجريه)

توزيع نابرابر درآمد يكي از پيامدهاي مهم نفرين منابع مي باشد. اگرچه نفرين منابع بيشتر بر روي تاثير وفور منابع بر روي رشد اقتصادي تمركز دارد، اما همان نيروهايي كه سبب كاهش رشد اقتصادي مي شوند، عامل ايجاد نابرابري در توزيع درآمد نيز مي باشند. يكي از دلايل بروز چنين موضوعي بيماري هلندي و تضعيف بخش هاي قابل تجارت داخلي است كه با رونق بخش هاي غيرقابل تجارت در مقابل ركود بخش هاي قابل تجارت به خاطر تقويت پول ملي و واردات كالاهاي قابل تجارت ايجاد مي شود. در اين راستا هدف اصلي اين مقاله بررسي ميزان تاثيرگذاري بيماري هلندي بر توزيع درآمد در كشورهاي منتخب صادركننده نفت (اكوادور، ايران، نيجريه) مي باشد. نتايج حاصل از برآورد مدل با استفاده از روش اثرات ثابت در كشورهاي منتخب در دوره زماني 2014-1990 نشان مي دهد: نسبت سهم ارزش افزوده بخش خدمات به GDP به ارزش افزوده بخش صنعت بهGDP به عنوان شاخص بيماري هلندي تاثير مثبت و معناداري بر ضريب جيني به عنوان شاخص توزيع درآمد در كشورهاي منتخب دارد. افزايش نسبت توليدات غيرقابل مبادله به قابل مبادله، تركيب توليد ناخالص داخلي را به نفع بخش خدمات و ساختمان و به ضرر بخش كشاورزي و صنعت تغيير مي دهد. اين موضوع مي تواند اثر منفي بر رشد اقتصادي و توزيع درآمد داشته باشد. زيرا بخش ساختمان و خدمات به خصوص خدمات، داراي پيوندهاي پسين و پيشين كمتري نسبت به بخش كشاورزي و صنعت مي باشند كه اين موضوع رشد اقتصادي را محدود مي سازد و بر روي توزيع درآمد تاثير نامطلوبي دارد.