مقايسه اثربخشي روش تدريس الكترونيكي و روش تدريس سنتي بر اشتياق تحصيلي، خودكارآمدي تحصيلي و خودتنظيمي در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي روش تدريس الكترونيكي و سنتي بر اشتياق تحصيلي، خودكارآمدي تحصيلي و خودتنظيمي دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش، آزمايشي از نوع طرح‌هاي پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، كليه دانش آموزان پسر پايه هفتم بودند كه در سال تحصيلي 9798 در ناحيه 2 شهر رشت در مدارس دولتي و غير انتفاعي مشغول به تحصيل بوده و طبق استعلام از اداره آموزش و پرورش تعدادشان 1320 نفر بود. 40 نفر از دانش‌آموزان پايه هفتم، به شيوه تصادفي خوشه‌اي انتخاب و در دو گروه (كنترل و آزمايش) جايگزين شدند. جهت جمع آوري داده ها، از پرسشنامه‌هاي اشتياق تحصيلي، خودكارآمدي و خودتنظيمي استفاده شد. گروه مداخله، برنامه آموزش الكترونيكي را در قالب 8 جلسه 90 دقيقه‌اي و هفته‌اي يك بار دريافت كردند؛ درحالي كه گروه كنترل روش تدريس سنتي ارائه شد. يافته‌ها نشان داد كه اجراي روش تدريس الكترونيكي بر اشتياق تحصيلي، تأثير معناداري دارد (P 0/01)؛ اجراي روش تدريس الكترونيكي بر خودكارآمدي، تأثير معناداري دارد (P 0/01) و اجراي روش تدريس الكترونيكي بر خودتنظيمي، تأثير معناداري دارد (P 0/01). نتايج پژوهش نشان داد كه در روش تدريس الكترونيكي؛ فراگيران به جهت سهولت دسترسي به اطلاعات و محتواي آموزشي، باانگيزه و اشتياق تحصيلي بيشتري به مشاركت در روند يادگيري مي‌پردازند كه منجر به ارتقاء خودكارآمدي و خودتنظيمي آن‌ها مي‌شود.