مدل پيشنهادي براي سنجش كيفيت زندگي: مطالعه موردي: شهر اصفهان

كيفيت زندگي به دليل گسترش روند صنعتي شدن و پيشرفت فناوري كه توجه به بُعد كمّي زندگي انسان را مد نظر قرار مي‌دهد و هم‌چنين به دنبال غفلت از جنبه‌هاي كيفي زندگي انسان، طي چند دهه گذشته در كشورهاي غربي مورد توجه انديشمندان و متفكران علوم انساني قرار گرفت. در اين راستا، محققان علوم انساني ضمن تعريف مفهوم كيفيت زندگي، تلاش نمودند ابعاد و شاخص‌هاي مختلف اين مفهوم را تعيين كنند و مورد سنجش قرار دهند. مقاله حاضر نيز در كنار تعريف اين مفهوم، به دنبال طراحي و معرفي مدلي تجربي براي سنجش ابعاد مختلف آن است تا از اين طريق بتوان به تعريفي مشخص و شيوه‌اي دقيق در سنجش كيفيت زندگي دست يافت و در راستاي ارتقاي آن كوشيد. مدل پيشنهادي در اين مقاله با استفاده از روش پيمايش در شهر اصفهان روي حجم نمونه‌اي بالغ بر 540 نفر از شهروندان 15 سال به بالا و ساكن در مناطق يازده‌گانه شهر به اجرا درآمد كه كيفيت زندگي شهروندان اصفهاني را روي يك طيف 5 درجه‌اي، 3/78 يعني درحد بالايي ارزيابي نمود. هم‌چنين بررسي ارتباط بين كيفيت زندگي با سن و جنسِ پاسخ‌گويان، رابطه معناداري را نشان نداد، اما بين كيفيت زندگي و وضعيت تأهل آن‌ها ارتباط معناداري وجود دارد؛ به گونه‌اي كه كيفيت زندگي افراد متأهل بالاتر از كيفيت زندگي افراد مجرد برآورد مي‌شود.

فاقد چكيده مي باشد