بهينه سازي مسئله چند هدفه تخصيص افزونگي و قابليت اطمينان در سيستم هاي چند وضعيته سري- موازي

اين مقاله به بررسي مسئله قابليت اطمينان و تخصيص افزونگي چند هدفه براي سيستم‌هاي چند وضعيته سري- موازي مي‌پردازد. از اين رو مدل رياضي مناسبي به منظور بيشينه‌سازي دسترسي‌پذيري سيستم و كمينه‌سازي هزينه‌‌هاي طراحي مربوطه با در نظر گرفتن محدوديت‌هاي بودجه و وزن فيزيكي سيستم پيشنهاد شده است. به منظور تخمين دسترسي‌پذيري سيستم چند وضعيته، از روش تابع مولد عمومي كه به عنوان روشي كارامد جهت محاسبه قابليت‌اطمينان و دسترسي‌پذيري سيستم‌هاي چند وضعيته مطرح است، استفاده شده است. پس از حل مدل رياضي به روش اپسيلون محدوديت، به منظور بهينه‌سازي همزمان دو تابع هدف و توليد جواب‌هاي پارتويي مدل رياضي مسئله در ابعاد بزرگتر، نسخه دوم الگوريتم فراابتكاري ژنتيك با مرتب‌سازي نامغلوب توسعه داده شده است. در خاتمه براي ارزيابي كارايي الگوريتم حل پيشنهادي، تعدادي مسئله نمونه در ابعاد مختلف توليد و حل شده است. نتايج حاصل از الگوريتم فراابتكاري با نتايج به دست آمده از حل مدل رياضي به روش اپسيلون محدوديت توسط آزمون تي مقايسه شده كه حاكي از كارايي الگوريتم حل پيشنهادي مي‌باشد.