مدل ارزيابي زيست پذيري سامانه هاي پيچيده مهندسي در شرايط عدم قطعيت- مطالعه موردي يك ماهواره سار

مبحث عملكرد سامانه‌هاي پيچيده مهندسي در محيط‌ هاي با عدم قطعيت بالا يكي از مباحث روز پژوهش در حوزه مهندسي دستگاه‌ها مي‌باشد. عدم قطعيت و مخاطرات موجود در محيط‌ هاي ناشناخته ارزش فراهم شده توسط سامانه‌هاي پيچيده مهندسي براي ذي نفعانش را به‌صورت قابل‌توجهي تحت تأثير قرار مي‌دهد. لذا توانمندسازي سامانه‌هاي پيچيده براي عمليات در شرايط عدم قطعيت، امري اجتناب‌ناپذير مي‌باشد. بديهي است قبل از هرگونه اقدام در جهت بهبود طراحي اين دستگاه‌ها براي دستيابي به توانمندي بيشتر، نياز به تعيين شاخص و مدلي براي سنجش ميزان توانمندي آن‌ها در مواجهه با شرايط عدم قطعيت مي‌باشد. در اين مطالعه كه از نظر نوع پژوهش يك مطالعه تركيبي از روش‌هاي تحقيق كيفي، كمي، كاربردي و بنيادي مي‌باشد؛ پس از مرور و بررسي سوابق پژوهش، زيست­ پذيري به‌عنوان شاخصي براي ارزيابي توانمندي سامانه‌هاي پيچيده مهندسي براي عمليات در شرايط عدم قطعيت معرفي شده است.در ادامه يك مدل فرآيندي هفت مرحله­ اي تجويزي براي سنجش و كمي سازي اين شاخص ارائه شده كه توصيف عدم قطعيت چندگانه در محيط عملياتي و مدل‌سازي سه سطحي از محيط عملياتي، كاركردهاي محصول و تجهيزات فيزيكي محصول از ويژگي‌هاي كليدي آن مي‌باشد.در انتها كاربردي بودن مدل ارائه شده از طريق يك مثال موردي در خصوص يك ماهواره تصويربرداري به‌عنوان يك سيستم پيچيده مهندسي نشان داده شده است. صحت مدل پيشنهادي بر اساس تحليل نتايج مطالعه موردي و پرسشنامه تكميل شده توسط خبرگان مورد تائيد واقع شده است.