تحليل و ارزيابي كارايي شركت هاي توزيع برق ايران درسال 1384

A Comparative Analysis of Efficiency between Firms Power Production in Iran,

در دهه هاي اخير مدل هاي اندازه گيري كارايي دستخوش تحولات زيادي شده است.در اين پژوهش با استفاده از روش تحليل فراگير داده ها (DEA) به سنجش كارايي در شركت هاي توزيع برق ايران پرداخته ايم. به اعتقاد فارل، مساله اندازه گيري كارايي اقتصادي در يك صنعت از دو جهت مهم است :يكي از بعد آزمون نظريه هاي اقتصادي و ديگري به منظور سياستگذاري اقتصادي. براي اين منظور تعيين معيارهاي واقعي كارايي اهميت بسياري دارند. با توجه به ساختار فعلي برق ايران كه داراي ساختاري دولتي بوده و كنترل كمي بر خروجي هاي شركت توزيع برق وجود دارد، استفاده از مدل ورودي گراي تحليل فراگير داده ها مناسب تر است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد در سال 1384 با فرض بازدهي ثابت به مقياس ريا،شركتهاي توزيع برق استان اردبيل،غرب استان تهران،شمال غرب استان تهران و مركز استان تهران به عنوان كاراترين شركت ها و شركتهاي توزيع برق استان هاي خوزستان،هرمزگان،بوشهر،كهگيلويه و بوير احمد كمترين سطح كارايي را داشته اند.

The efficiency and productivity measuring models have changed a lot in past decade, and strong body of theories and software's have been developed. In this article, first we review microeconomic theories about efficiency and then explain two major efficiency measuring models include data envelopment analysis (DEA) and SFA.Recent arguments about efficiency criteria start with studies of Coopman and Farrell in 1951. He argues that the issue of economic efficiency measuring in an industry is important from two aspects: one, economy theories and two, for purpose of economic policy making. Economic planning applications in particular industries, have a significant effect on expecting more outcomes without allocating more incomes and resources (efficiency definition