بررسي آلودگي ناشي از سوخت هاي مصرفي خانگي و سياست هاي زيست محيطي براي مقابله با آن (مطالعه موردي ايران)

(Household Fuels Use and Related Environmental Policy options (A Case Study of Iran

يكي از سياست هاي اقتصادي كنترل الودگي، ماليات هاي محيط زيستي است، كه اصطلاحا به آن ماليات پيگويي يا ماليات سبز گفته مي شود. اين نوع ماليات در بيشتر موارد بر پايه هزينه وضع مي شود. اين پايه مالياتي كه بر انواع الودگي هاي محيط زيستي اعمال مي شود نه تنها كارايي را خدشه دار نمي كند بلكه به دليل كاهش هزينه آلودگي، فايده اجتماعي را افزايش مي دهد.به عبارتي داراي فايده اي مضاعف است كه نه تنها درامد مالياتي دولت را افزايش مي دهد بلكه باعث كاهش آثار منفي پيامدهاي خارجي غير اقتصادي و اختلالات مالياتي مي شود. در اين پژوهش با استفاده از مدل سيستم تقاضاي روتردام،نشان داده ايم كه با اعمال ماليات سبز بر سوخت هاي مصرف خانگي به ويژه گاز طبيعي،مي توان ميزان تقاضاي سوخت هاي آلاينده خانگي را كاهش داد و به تبع ان ميزان انتشار گازهاي الاينده ناشي از آن را (SMP،CH،NO،SO،CO،CO) كاهش داد.نتايج نشان مي دهد كه ميزان آلايندگي زيست محيطي ناشي از مصرف گاز طبيعي نسبت به سوخت هاي خانگي ديگر بيشتر است.

Environmental taxes, so called Pigouian or Green tax, are considered as a policy instrument to control pollution. Green taxes are a sort of levies on expenditure and used by government as a fiscal policy tool to prevent pollution activities of any economic agents .in contrast to direct and indirect taxes, Green tax has more advantages, for it can provide revenue for government and also can mitigate the negative effect of externalities. As such it renders a two-sided effect on efficiency ground. Towards this ends, the Rotterdam demand system was applied to this study. The findings of this paper indicate that the adoption of green tax policy would encourage the household to substitute other sources of clean energy for fuels use (oil and gas) and hence contribute to environment protection.