بررسي عوامل اغراق‌آفريني و اغراق‌افزايي در متون حماسي

A study of factors involved in the making of hyperboles in works of epic

اغراق و جلوه‌هاي آن در حماسه دامنه‌اي گسترده دارد و بررسي اين موضوع به قلمرو علم بديع و سه پايه متعارف مبالغه، اغراق و غلو محدود نميشود؛ بلكه در ماهيت حماسه و جنبه روايي آن وجود دارد و حماسه‌پرداز با هنر خود ميتواند افزوني و شاعرانگي آن را به كمال برساند؛ به همين سبب كشف و دريافت محورهاي اغراق‌افزايي در حماسه و استخراج آنها به صورت الگويي منسجم در راستاي شناخت جايگاه و ارزش منظومه‌هاي حماسي امري ضروري به نظر ميرسد. اين عوامل تحت سه محور كلّي نحو، موسيقي و صور خيال تقسيم‌بندي ميشوند و در پژوهش حاضر تلاش شده است پاسخِ درخوري براي اين پرسش كه «مهمترين عوامل اغراق‌آفريني و اغراق‌افزايي در متون حماسي چيستند؟» يافته شود و به عنوان يك ويژگي سبكي، بررسي گردد و پس از آن نقش و جايگاه هر يك از اين عوامل در منظومه‌هاي حماسي برترِ ادب فارسي، مبتني بر نمايه‌هاي آماري ارائه گردد.<-p>

Hyperboles and their effects have enormous presence in epics and their study is related to the “Elme-Badi’e”. We are accustomed with classifying hyperboles in three different groups. This classification alone does not suffice to show how they are pivotal in epics. What is also needed is a study of the narrative of these hyperboles. Hyperboles are essential parts of epic texts. Therefore discovering and extracting hyperboles in a coherent way that can lead to a better understanding of their true functions is of grave importance. Three different factors are involved in the creation of powerful hyperboles: syntax ,music and imagery. In this study, we have attempted to present a suitable answer to the question “What factors are involved in creating as well as deepening the use of hyperboles?” We have meant to take these factors as essential factors and then give statistical representations of the use of each of these factors in major pieces of work in Persian literature.