رابطه گردشگري و سرمايه گذاري مستقيم خارجي در كشورهاي در حال توسعه (رهيافت عليت در داده هاي تابلويي)

Foreign Direct Investment and Tourism in Developing Countries: Evidence from Panel Causality Tests

امروزه جذب سرمايه گذاري خارجي و توسعه صنعت گردشگري در اغلب عرصه ها، مورد توجه برنامه ريزان دولتي و نيز بنگاه هاي خصوصي قرار گرفته است. از يك سو رشد اين صنعت مي تواند با گسترش انواع خدمات، ايجاد فرصت هاي شغلي و توسعه زير ساخت ها به جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي كمك نمايد؛ از سوي ديگر سرمايه گذاري مستقيم خارجي نيز مي تواند نقش مهمي را در توسعه اقتصادي و بخصوص بخش گردشگري ايفا كند. در اين مطالعه رابطه علي بين تعداد گردشگر خارجي و ميزان سرمايه گذاري مستقيم خارجي (FDI) براي كشورهاي در حال توسعه طي دوره 1995-2007 با استفاده از الگوي panel-var مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور از آزمون عليت گرنجر هشيائو (1981) و آزمون عليت تودا و ياماموتو (1995) استفاده شده است. نتايج به دست آمده حاكي از اينست كه در كشورهاي در حال توسعه كه ايران هم جزو آنهاست، تنها از طرف تعداد گردشگر به سوي FDI، رابطه عليت وجود دارد؛ به طوري كه هرچه ميزان گردشگر وارد شده به اين كشورها بيشتر باشد، ميزان سرمايه گذاري مستقيم خارجي بيشتر خواهد بود.

Tourism is an activity where capital, infrastructure, knowledge and access to global marketing and distribution chains are critical. Foreign direct investment (FDI) is often considered one of the most effective engines for harnessing these elements. This study applies panel causality methods to investigate the relationship between FDI and tourism in Developing Countries during 1882- 2002. For this purpose, the Hsiao's- Granger and Toda & Yamamoto (TY) causality tests used for investigating causality relationship between two variables. The model estimation reveal finds that there is unilateral causality from tourism to FDI. With respect to results of this study, the main implication policy is that the policy makers and economic planners should be adopting the suitable policies to improve tourism industry.