نقش كشش سطحي بر روي سطح مقطع هاي واكنش همجوشي با پرتابه ضعيف پيوند

Role of surface energy coefficients in fusion with weakly bound projectile

در اين مطالعه با توجه به اثرات كشش سطحي و شكست پرتابه قبل از رسيدن به آستانه همجوشي به بررسي واكنش همجوشي با هسته ضعيف پيوند پرداخته ايم. در بررسي پتانسيل هسته اي اين واكنش از پتانسيل مجاورت نسخه AW95 استفاده شده است. با استفاده از اين مدل كه اثرات كشش سطحي در آن لحاظ شده است و مدل ديناميكي سه جسمي مسيريابي كلاسيكي سطح مقطع همجوشي كامل و ناكامل مورد محاسبه قرار گرفته است. نتايج حاصل نشان مي دهند از بين چهار پارامتر كشـش سطحي ، و پتانسيل كولني مربوط به مدل با كشش سطحي كم ترين عمق و محاسبات مربوط به مدل با كشش سطحي بيش ترين عمق را براي پتانسيل كل در نواحي داخلي توليد مي كنند در حالي كه پتانسيل حاصل از از لحاظ ارتفاع سد كولني با داده تجربي توافق خوبي دارد. هم چنين سطح مقطع همجوشي كامل محاسبه شده با استفاده از مدل با كشش سطحي با داده هاي تجربي توافق بهتري دارد. در حالي كه با استفاده از پارامتر سطح مقطع همجوشي ناكامل اين اندركنش داده هاي تجربي را بخوبي بازتوليد مي كند.

In the present study we are attempting to investigate the influence of surface energy coefficients ("γ-MS,γ-MN1976,γ-MN1995,γ-MSNew" ) on the fusion systems including weakly bound projectiles. This interaction potential is calculated using proximity potential AW95 as well as three body dynamic classical trajectory to calculate fusion cross section. Our obtained results reveal that among the four surface energy coefficients, "γ-MS" leads to a shallow potential compared to other sets of "γ" , whereas "γ-MN1976" leads to the deepest potential as well as the barrier height of potential of "γ-MN1976" is better agreement with experimental data. Also complete fusion cross section of "γ-MS" surface energy is better agreement with experimental data while in the incomplete fusion cross section, the "γ-MN1976" can reproduce the experimental data well.