بررسي رابطه كيفيت زندگي كاري با سلامت عمومي پرسنل پرستاري مركز روانپزشكي رازي تهران

The relationship between the quality of working life and general health of nursing staff of Razi Psychiatric Center in Tehran

زمينه و هدف : پرستاران به عنوان بزرگترين گروه حرفهاي در سيستم مراقبت بهداشتي و درماني، در محيط كار با عوامل تنش زاي متعددي مواجه ميشوند كه ميتواند كيفيت زندگي كاري و سلامت عمومي آنها را به مخاطره بياندازد. يكي از بزرگترين چالشها براي بيمارستانها توسعه كيفيت زندگي كاري پرستاران است. كيفيت زندگي كاري پرستاران براي كيفيت مراقبتها وجذب و ابقاء پرستاران امري ضروري است. ارتباط بين كيفيت زندگي كاري و ميزان فعاليت پرستاران در كارشان يك فاكتور كليدي در دستيابي به سطح بالاتر مراقبتهاي ارائه شده است. از آنجا كه پرستاران جزء بسيار مهم سيستم مراقبت درماني كشور محسوب ميشوند وهمچنين در اين بين، پرستاران شاغل در بخشهاي روانپزشكي به طور خاص به دليل شرايط خاص ناشي از محيط كار و بيماران ممكن است بيشترين استرس را تحمل نمايند لذا اين مطالعه با هدف تعيين كيفيت زندگي كاري با شاخص سلامت عمومي پرستاران مركز روانپزشكي رازي تهران انجام گرفت. روش كار: در مطالعه مقطعي حاضر، جامعه پژوهش كليه پرستاران شاغل در مركز روانپزشكي رازي تهران در سال 1395بودند. تعداد 339 پرستار با توجه به معيار ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه ويژگيهاي فردي، "پرسشنامه سلامت عمومي 28 سوالي "(GHQ-28: General Health Questionnaire-28)، و "پرسشنامه كيفيت زندگي كاري والتون (QWL: Quality of Work Life)" بود. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آزمونهاي تحليلي تي مستقل، آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون تحت نرم افزار SPSS-18 تجزيه وتحليل شدند. يافته ها: در تجزيه و تحليل يافته ها مشخص شد كه جنسيت، نوع استخدام، سن، وضعيت تاهل، شيفت كاري، ورزش كردن و مصرف سيگار بر سلامت عمومي و شاخص هاي آن تاثير معناداري ندارد و تنها اشتغال در شغل دوم رابطه منفي با سلامت جسماني فرد داردp=0.032)) .همچنين نتايج حاكي از وجود رابطه مثبت بين سلامت عمومي و كيفيت زندگي كاري بود ( p-value=0.004). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان مي‌دهد بين سلامت عمومي پرستاران بخشهاي روان با كيفيت زندگي كاري رابطه ي معناداري وجود دارد. ميزان قابل ملاحظه اي از پرستاران از سلامت رواني مناسبي برخوردار نبودند، ضروري است مديران و سياست گذاران بهداشتي، برنامه هاي مدون جهت پايش مداوم سلامت عمومي و كيفيت زندگي كاري پرستاران را طراحي و راهكارهاي مناسب جهت ارتقاي آنها را اتخاذ نمايند.

ntroduction: Nurses as the largest group among vocations medical system face a lot of stressful situations which can put their quality of work life and general health in danger. Accordingly, the present study was carried out with the purpose of determining the relation between quality of work life and general health of nurses working in Razi Psychiatric Center in Tehran, Iran. Methods: In the current cross-sectional study the population was all nurses who were working in Razi Psychiatric Center in 2017. A total number of 339 nurses were chosen based on entrance criteria of the study. Instruments used to gathering information were personal characteristics questionnaire, a 28question of general health questionnaire (GHQ-28), and Walton’s quality of life questionnaire. The data were analyzed through SPSS 18 software package by descriptive and inferential statistics using independent sample t-test, variance analysis, and Pearson coefficient. Results: It has been found that gender, type of employment, age, marital status, working times, exercising, and smoking don’t have a significant effect of general health and its elements and only working in a second job is negatively related to the participants physical health (P = 0.032). Also the results indicated a positive relationship between general health and quality of work life (P = 0.004). Conclusions: The results of current study show that there is a meaningful relationship between nurses’ general health and their quality of work life. A large number of nurses did not have suitable levels of mental health. It is crucial for medical managers and politicians to devise coherent plans to monitor nurses’ levels of general health and work life quality; besides, they need to come up with solutions to improve levels of mentioned factors