بررسي اثر اعتماد بر نوآوري دركشورهاي با درآمد متوسط (با تاكيد بر شعاع بي اعتمادي فوكوياما)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

امروزه در نظريات رشد و توسعه اقتصادي نوآوري در فرآيند توليد يكي از مهم ترين عوامل تعيين كننده توسعه يافتگي و رشد بلندمدت اقتصاد كشورها محسوب مي شود. نوآوري امكان افزايش سود و سهم بازاري بنگاه ها را فراهم كرده و رشد اقتصادي بالاتر را نتيجه مي دهد. مفهوم نوآوري در طي سال هاي اخير به طور قابل توجهي تكامل پيدا كرده است. پيامد تحولات در مفهوم نوآوري ورود سرمايه اجتماعي به عنوان يكي از عوامل اصلي تبيين كننده نوآوري است. در واقع پس از تحولات نظريه هاي مبتني بر نوآوري صاحب نظران دريافتند نوآوري صرفاً تابعي از اشكال ملموس سرمايه نيست بلكه يكي از عوامل اصلي تعيين كننده در تحقق نوآوري يك سرمايه غير ملموس به نام سرمايه اجتماعي است. در اين پژوهش با استفاده از تئوري ايده شعاع فوكوياما و داده هاي پانل به بررسي اثر سرمايه اجتماعي با محور اعتماد عمومي شده بر سطح نوآوري در كشورهاي با درآمد متوسط طي سال هاي 2007-1996 پرداختيم. نتايج تخمين نشان مي دهد كه متغير اعتماد عمومي شده به عنوان اصلي ترين شاخص سرمايه اجتماعي كه بيانگر اعتماد به افراد ناشناس و گروه هاي غير خانواده و دوستان است بر سطح نوآوري اثر مثبت و معني داري دارد.