مطالعه ي توان هيدروكربورزايي واحدهاي شيلي اواخر اردويسين– اوايل سيلورين (سازند سرچاهان) در جنوب ايران

از مهم‌ترين فعاليت‌ها در زمينه‌ي اكتشاف نفت مطالعات توان هيدروكربورزايي سنگ منشاء مي باشد. ذوب يخچال‌هاي دوران يخبندان در اواخر اردويسين در ابرقاره‌ي گندوانا سبب ايجاد سنگ منشائي بسيار غني در حاشيه‌ي اين ابرقاره شده است. مطالعات انجام شده در شبه‌جزيره‌ي عربستان نشان داده كه بخش زيرين سازند غليبه (پاره‌سازند قصيبا) پرتوان‌ترين سازند منشاء در سيستم نفتي دوران پالئوزوئيك در اين ناحيه است. بر همين اساس، ضروري است سازند سرچاهان (به‌ عنوان معادل سنّي سازند غليبه در ايران) از نظر توان هيدروكربورزايي و بلوغ مطالعه شود. در اين مطالعه تعداد 85 نمونه‌ي سطحي و زيرسطحي از سازند سرچاهان مربوط به ميادين گلشن، زيره، كوه‌سياه و برش سطحي سرچاهان در ناحيه‌ي كوه فراقون در شمال بندرعباس توسط راك–اول6 مورد مطالعه و آناليز انعكاس كتينوزوآ قرار گرفته است. اين بررسي نشان مي‌دهد كه تنها بخش زيرين سازند سرچاهان با سنّ اواخر اردويسين از نظر توليد هيدروكربور توان زيادي دارد و بلوغ آن در حدود اواخر پنجره‌ي نفتي و اوايل پنجره‌ي گازي است. بخش زيرين سازند سرچاهان عمدتاً شامل كروژن نوع دوم در تركيب با كروژن نوع سوم است و از نظر مقدار كربن آلي در محدوده‌ي 7/19-2/94 درصد وزني قرار دارد. مقدار كربن آلي ساير بخش‌هاي سازند سرچاهان در حدود 0/58-0/1 است. مطالعه‌ي انعكاس پالينومرف كتينوزوآ در زير نور بازتابي نشان مي‌دهد كه انعكاس ويترينايت معادل بخش زيرين سازند سرچاهان حدود 1/9 است. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه در ايران شيل‌هاي داغ در قسمت زيرين سازند سرچاهان قرار دارند و از نظر سنّي در محدوده‌ي اواخر اردويسين هستند.

فاقد چكيده مي باشد