پيش بيني مصرف انرژي در بخش كشاورزي ايران

فاقد عنوان و چكيده لاتين

امروزه توليد بخش كشاورزي به اندازه اي به نفت و مشتق هاي آن وابسته گرديده است كه هرگونه خلل در تامين انرژي مورد نياز اين بخش به گونه اي معنادار بر سطح توليد اثر مي گذارد. آمارها نشان مي دهند كه ميزان كل مصرف انرژي در بخش كشاورزي كشور طي سال هاي 88-1370 از 33/1 ميليون بشكه معادل نفت خام به 43/4 حدود 1/3 برابر شده است. صرف نظر از وابستگي افزايش توليد به مصرف انرژي بيشتر، چگونگي رابطه ميان افزايش توليد و افزايش مصرف انرژي و نيز هدايت مصرف هاي آتي در مسيرهاي متعارف و معقول ضرورت خاصي دارد. در اين مقاله براي پيش بيني مصرف انرژي بخش، نخست به پيش بيني ميزان ارزش افزوده بخش بر اساس يك مدل ARIMA پرداخته و سپس با توجه به متوسط شدت انرژي دوره 0/7 و سناريوبندي تغيير شدت انرژي در سال هاي آتي بر اساس يك سناريوي مرجع، سه سناريوي مطلوب و دو سناريوي نامطلوب، ميزان مصرف انرژي بخش تا سال 1410 مورد پيش بيني قرار مي گيرد. با لحاظ كردن هزينه هاي اجتماعي ناشي از افزايش بي رويه مصرف انرژي مي توان مشاهده نمود كه چنانچه برنامه هاي صرفه جويي انرژي به طور هدفمند به مورد اجرا گذاشته نشود، هرساله زيان هاي اقتصادي ناشي از مصرف بالاي انرژي در اين بخش، خسارت هاي زيست محيطي در اثر افزايش انتشار گازهاي گلخانه اي گسترش مي يابد و اين شرايطي است كه براي انرژي هاي مصرفي يارانه نيز پرداخت مي گردد. به منظور بهينه سازي مصرف انرژي و كاهش شدت آن در بخش كشاورزي بايد راهكارهاي مختلفي از جمله صرفه جويي در استفاده از انرژي هاي فسيلي و به كارگيري انرژي هاي نو مدنظر قرار گيرد.