تأثير روشهاي تمرين كم‌خطا، پرخطا و مقياس‌بندي تجهيزات بر يادگيري مهارت پرتاب آزاد بسكتبال در كودكان

The Effect of Errorless, Error Full Practice and Scaling Equipment Methods on Learning of Basketball Free Throw Skill in Children

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسة تأثير روشهاي تمرين كم‌خطا، پرخطا و مقياس‌بندي تجهيزات بر يادگيري مهارت پرتاب آزاد بسكتبال در كودكان بود. بدين‌منظور 50 دانشآموز پسر ده ـ دوازده ساله كه سابقة فعاليت ورزشي داشتند، به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به شكل تصادفي به پنج گروه ده‌نفره (تمرين با تجهيزات مقياس‌بندي شده از فاصله ثابت، تمرين با تجهيزات استاندارد [مقياس‌بندينشده] از فاصلة ثابت، تمرين كم‌‌خطا با تجهيزات مقياس‌بنديشده، تمرين كم خطا با تجهيزات استاندارد و تمرين پرخطا با تجهيزات مقياس‌بندي شده) تقسيم شدند. مرحلة اكتساب پنج جلسه بود و در هر جلسه 50 كوشش اجرا شد. آزمون ها شامل آزمون انتقال و يادداري بودند. آزمون انتقال با 10 پرتاب از فاصلة سه‌ونيم‌متري از حلقه‌اي با ارتفاع 8/2 متر با توپ شش، در آخرين روز اكتساب و 10 دقيقه پس از آخرين كوشش اجرا شد. آزمون يادداري نيز به‌صورت طرح انتقال دوگانه با 10 پرتاب از فاصلة سه‌ونيم‌متري از حلقه با توپ سايز پنج و هفت به‌ترتيب با ارتفاع حلقة 60 /2 و 05 /3 متري، 24 ساعت بعد از آخرين جلسة اكتساب برگزار شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي تي همبسته، تحليل واريانس يكسويه و مركب در سطح معناداري 05 /0 تحليل شدند. مقايسة متغير دقت گروه ها در آزمون يادداري و انتقال نشان داد كه بين گروه ها تفاوت معناداري وجود ندارد (P˃0.05). با‌وجوداين، الگوي پرتاب گروههاي تمرين با تجهيزات مقياس‌بندي شده بهتر از گروه تمرين با تجهيزات استاندارد بود (P<0.05). به‌طوركلي بر اساس نتايج پژوهش حاضر، تمرين با استفاده از تجهيزات مقياس‌بنديشده باعث شكلگيري بهتر الگوي حركت در كودكان ميشود.

The aim of this study was to compare the effects of errorless, error full and scaling equipment practice methods on learning of basketball free throw skill in children. 50 Boy students, 10–12 years old With a history of exercise three times a week selected and randomly divided into five groups of 10 people (Training with scaling equipment from a constant distance, Training with standard equipment from a constant distance, errorless- scaling equipment, errorless- standard equipment and error full- scaling equipment). Acquisition phase includes 5 sessions and each session was conducted 50 trials. Tests, included transfer and retention tests. Transfer test (10 throw from a distance of 3.5 meters with ball size 6 and the ring height 2.80 m) performed 10 minutes after the last trial on the last day of acquisition phase. The retention test were completed as a double transfer design with 10 throw from a distance of 3.5 meters with balls 5 and 7, with a ring height of 2.60 and 3.05 meters respectively, 24 h after the last session of Acquisition. Data was analyzed with dependent T-test, ANOVA and mixed ANOVA (at the significant level P=0.05). According to the accuracy variable, significant differences were not found between the 5 groups in retention and transfer tests. However throw pattern in groups practice with scaling equipment compared with no scaling equipment groups was better. In general, according the results of this study, it can be concluded that the use of scaling equipment training method leads to better learning of movement pattern in children.