عنوان مقاله :
تأثير تركيب تمرين مشاهدهاي، سايهزني و فيزيكي بر يادگيري مهارت پرتاب دارت
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Combining Observational, Shadow and Physical Practice on Learning Dart Throwing Skill
پديد آورندگان :
عبدلي،نرگس دانشگاه بوعليسينا همدان , پارسايي، نسرين دانشگاه بوعليسينا همدان , رهبان فرد، حسن دانشگاه بوعليسينا همدان
كليدواژه :
تمرين مشاهدهاي , مهارت پرتاب دارت , تمرين سايهزني , تمرين فيزيكي , تمرين تركيبي
چكيده فارسي :
هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير تركيب تمرين مشاهدهاي، سايهزني و فيزيكي بر يادگيري مهارت پرتاب دارت بود. بدينمنظور، 72 دانشآموز دختر دبيرستاني 17 تا 19سال بهطور تصادفي در شش گروه 12 نفري (مشاهدهاي، سايهزني، فيزيكي، تركيبي يك (مشاهدهاي ـ فيزيكي)، تركيبي دو (مشاهدهاي ـ سايهزني ـ فيزيكي) و كنترل) قرار گرفتند. پس از پيشآزمون، در مرحلۀ اكتساب هريك از گروهها مهارت پرتاب دارت را براساس دستورالعمل ويژۀ هر گروه، 60 مرتبه تمرين كردند؛ اما گروه كنترل تمريني را انجام نداد. 10 دقيقه پس از مرحلۀ اكتساب، آزمونهاي يادداري/ انتقال فوري اجرا شد و پس از 24 ساعت بيتمريني، آزمونهاي يادداري/ انتقال تأخيري انجام گرفت. نتايج تحليل واريانس با اندازههاي تكراري نشان ميدهد (P=0.05) كه گروههاي تمريني درمقايسه با گروه كنترل بهطور معناداري عملكرد بهتري داشتهاند (P=0.000). گروه فيزيكي و تركيبي يك (مشاهدهاي ـ فيزيكي) نيز نسبت به گروههاي مشاهده و سايهزني بهطور معناداري بهتر عمل كردهاند (P<0.05) و گروه تركيبي دو (مشاهدهاي ـ سايهزني ـ فيزيكي) درمقايسه با تمام گروهها بهطور معناداري عملكرد بهتري داشته است (P=0.000). بهطوركلي، نتايج اين پژوهش نشان ميدهد كه تركيب سه شيوۀ مشاهدهاي، سايهزني و فيزيكي درمقايسه با ساير روشهاي تمريني منجر به حداكثر يادگيري ميگردد.
چكيده لاتين :
The purpose of present study is to examine the effect of combining observational, shadow and physical practice on learning dart throwing skill. 72 female high school students with an average of 17 to 19 years were randomly assigned to the six groups of 12 participants: observational, shadow, physical, combination group 1 (observational-physical) combination group 2 (observational-shadow-physical) and the control group. After pretest, during the acquisition phase each of the groups practiced 60 trials, dart throwing skill based on specific instructions for each group, the control group did not practice. Ten minutes after the acquisition phase, immediate retention/transfer tests was performed. After 24 hours without training, delayed retention/transfer tests was performed. Repeated measures ANOVA revealed (P=0.05), training groups compared with the control group have been significantly better (P=0.000), and physical group and combination group (observational-physical) have been significantly better compared with the observational and shadow groups (P<0.05) and combination group (observational-shadow-physical) have been significantly better compared with all groups (P=0.000). Overall, the results of this study indicate that, maximum learning occurs, by the combination of three observational, shadow and physical practice in compared to other training methods.
عنوان نشريه :
رفتار حركتي
عنوان نشريه :
رفتار حركتي