اثر انعطاف پذيري منابع انساني بر اثربخشي سازماني با نقش ميانجي رفتار شهروندي سازماني در شركت‌ بيمه ايران

امروزه منابع انساني يكي از سرمايه‌هاي بزرگ شركت‌ها به‌خصوص شركت‌هاي خدماتي ازجمله شركت‌هاي بيمه‌اي مي‌باشد. با توجه به نقشي كه منابع انساني دررسيدن سازمان ها به اثربخشي ايفا‌ مي‌كند، همواره توجه سازمان ها و مديران منابع انساني را براي ايفاي هر چه‌بهتر نقشي كه اين منابع در سازمان بر عهده‌دارند، جلب مي‌كند. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير انعطاف پذيري منابع انساني بر اثربخشي سازماني با نقش ميانجي رفتارشهروندي‌سازماني در شركت بيمه‌ ايران مي‌باشد. در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و براي تعيين حجم نمونه، از فرمول كوكران استفاده‌ شد و حجم نمونه،100 نفر تعيين گرديد. براي روايي پرسش نامه از روايي محتوايي، روايي همگرا و روايي واگرا، همچنين براي بررسي پايايي سازه‏ها از روش آلفاي‏كرونباخ، پايايي‌تركيبي (CR) و براي پايايي‌معرف‏ها از ضريب بارهاي عاملي استفاده شد، براي بررسي مدل مفهومي پژوهش و آزمون فرضيه‌هاي پژوهش،روش تحليل عاملي تأييدي و معادلات ساختاري مبتني بر واريانس با استفاده از روش حداقل مربعات‏ جزئي به كار رفت. اطلاعات به‌دست‌آمده توسط نرم‌افزار spss و PLS ـ Smartمورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان‌داد كه بين انعطاف پذيري‌ منابع انساني و اثربخشي سازماني با آماره  t‌(9.478)، انعطاف پذيري منابع انساني و رفتارشهروندي سازماني با آماره  t(28.894)، رفتارشهروندي سازماني و اثربخشي سازماني با آماره t‌ (2.092) اثر معناداري وجود دارد. همچنين يافته‌هاي حاصل از آزمون سوبل نشان داد كه تقريباً 17 درصد از تغييرات انعطاف پذيري منابع انساني بر اثربخشي سازماني از طريق متغير ميانجي رفتارشهروندي سازماني تبيين مي‌شود.