نقش اعتماد عمومي در توسعه مشاركت شهروندان

اعتماد يكي از عناصر مهم سرمايه اجتماعي است كه ركني جدايي­ ناپذير از مجموعه ثروت يك ملت است. در امر مشاركت وجود اعتماد ضروري است. هدف اين مقاله بررسي رابطه اعتماد عمومي با مشاركت شهروندان است. با فراتر رفتن ميزان اعتماد از محدوده خانواده و نظام خويشاوندي به حوزه‌هاي گسترده‌تر در مقياس‌هاي فرامحلي در قلمروهاي روستايي، شهري و ملي، ميزان مشاركت نيز در بازتوليد و ارتقاي اعتماد اجتماعي توسعه يافته در قالب گسترش صداقت، وفاداري، حسن نيت، وظيفه­شناسي، وفاي به عهد، ثبات در انديشه و عمل مؤثر خواهد بود. به تعبيري با تقويت اجتماع اخلاقي و تعهد عملي به التزام‌هاي اخلاقي در سطوح ميان‌فردي، بين فرد و نهادها و نيز بين نهادي، فرايند اعتماد اجتماعي در سطوح اعتماد افراد نسبت به يكديگر و نيز اعتماد اجتماعي نسبت به نهادهاي اجتماعي و مأموراني كه متولي و عامل در اين نهادها هستند، قوت لازم را كسب خواهد كرد و زمينه­ساز تعاون و مشاركت اجتماعي خواهد بود. مشاركت همچنين تعامل ميان شهروندان و دولت‌مردان را ثمربخش‌تر مي‌سازد و سرمايه اجتماعي و اعتماد عمومي را ارتقاء مي‌دهد. دخالت شهروندان در اداره امور عمومي پاسخگوئي كارگزاران دولتي را افزايش مي‌دهد و آنها را نسبت به انتظارات مردم پاسخگوتر و حساس‌تر مي‌سازد. از سوي ديگر مشروعيت و پذيرش دولت نيز با مشاركت مردم تحكيم و تثبيت مي‌شود. در اين مقاله، با ارائه تعاريفي از اعتماد و بر شمردن ابعاد آن به اهميت اعتماد در زندگي و جامعه پرداخته مي‌شود. همچنين چگونگي تأثيرگذاري اعتماد بر متغيرهاي ديگر بيان شده و تكامل اعتماد و چگونگي تأثير آن بر مشاركت شهروندان تحليل شده است.

فاقد چكيده مي باشد