شناسايي معيارهاي ارزيابي فرصت در شتاب‌دهنده‌ها

فرآيند شتاب‌دهي با ارزيابي و انتخاب از ميان كسب‌وكارهاي متقاضي آغاز مي‌شود. شناخت معيارهايي كه در فرآيند ارزيابي و انتخاب مورد استفاده قرار مي‌گيرند از يك سو براي شتاب‌دهنده‌ها و از سوي ديگر براي متقاضيان پذيرش در دوره‌هاي شتاب‌دهي حائز اهميت است. اين پژوهش با بهره‌گيري از روش آميخته كيفيكمي به شناسايي معيارهاي ارزيابي فرصت در شتاب‌دهنده‌ها مي‌پردازد. ابتدا با مرور سيستماتيك مقالات مرتبط با شتاب‌دهنده‌ها و همينطور مصاحبه با خبرگان حوزه شتاب‌دهي، معيارهاي ارزيابي در سه بعد مسئلهراه‌حل، تيم كارآفرين و شتاب‌دهنده استخراج گرديد. سپس با تحليل پرسشنامه‌هاي گردآوري شده از مديران و مربيان شتاب‌دهنده‌هاي فعال ايراني با استفاده از نرم‌افزار SPSS، معيارهاي ارزيابي فرصت و دلايل عدم پذيرش فرصت مورد بررسي و تاييد كمي قرار گرفت. نتايج تحليل عاملي نشان مي‌دهد كه شتاب‌دهنده‌ها با استفاده از 11 معيار در پي ارزيابي ريسك‌هاي چهارگانه بازار، فناوري، كارگزاري و سرمايه هستند. خوشه‌بندي اهميت معيارهاي ارزيابي براي شتاب‌دهنده‌ها نشان مي‌دهد كه رويكردهاي ارزيابي به دو دسته ارزيابي تيم‌محور و بازار محور قابل تقسيم است.