تاثير قابليت فناوري اطلاعات و قابليت يكپارچگي زنجيره تامين بر عملكرد توسعه محصول جديد: نقش تعديل گري ظرفيت جذب دانش

توسعه محصول جديد فعاليتي راهبردي براي بسياري از شركت‌ها جهت كسب مزيت رقابتي است. اين مهم مستلزم بررسي متغيرهاي موثر بر عملكرد توسعه محصول جديد مي باشد. در اين مقاله به بررسي تأثير قابليت فناوري اطلاعات و قابليت يكپارچگي زنجيره تأمين بر عملكرد توسعه محصول جديد پرداخته شده و در اين ارتباط نقش تعديل‌گري ظرفيت جذب دانش نيز بررسي شده است. روش پژوهش، توصيفي و از نوع پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش شركت‌هاي توليدي فعال واقع در شهر صنعتي رشت مي‌باشد و پرسشنامه‌ها توسط مديران و كارشناسان ارشد شركت‌ها تكميل شده است. به منظور ارزيابي برازش مدل و آزمون فرضيه‌هاي پژوهش 120 شركت مورد بررسي قرار گرفتند. جهت جمع‌آوري داده‌ها، از روش ميداني و ابزار پرسشنامه با روش نمونه‌گيري در دسترس استفاده شده و به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مدل‌سازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي و نرم افزار پي ال اس استفاده شده است. يافته‌ها نشان داد كه قابليت فناوري اطلاعات موجب افزايش عملكرد توسعه محصول جديد مي‌شود. نقش تعديل‌گري ظرفيت جذب دانش در رابطه بين قابليت فناوري اطلاعات و قابليت يكپارچگي زنجيره تأمين و همچنين نقش تعديل‌گري ظرفيت جذب دانش در رابطه بين قابليت يكپارچگي زنجيره تامين و عملكرد توسعه محصول جديد تاييد گرديد.