شناسايي موتور نظام نوآوري فناورانه راديودارو در ايران

فناوري راديودارو، طي ساليان اخير به پيشرفت‌هاي چشمگيري دست يافته و اين مسئله عليرغم تحريم‌هاي جوامع بين‌الملل عليه فعاليت هسته‌اي ايران رخ داده است. اين مقاله، به دنبال بررسي نظام نوآوري فناورانه راديودارو در ايران با بهره‌گيري از رويكرد موتورهاي نوآوري مي‌باشد. از نظر مكاني، پژوهش حاضر ميداني و كتابخانه‌اي بوده و از نظر زماني در رابطه با فاصله زماني 1396-1359 انجام شده است. مبناي نظري پژوهش حاضر، موتورهاي نوآوري سورس مي‌باشد. اين مسئله با استفاده از روش پژوهش تلفيقي و در دو بخش كمي و كيفي صورت مي‌گيرد تا همه جوانب نظام بررسي و سنجيده شود. اين امر در بخش كيفي با استفاده از روش تحليل تاريخي رويدادها و در بخش كمي با استفاده از پيمايش و مدل معادلات ساختاري صورت پذيرفت. آنگاه طبق روش طرح اكتشافي، موتور محرك نوآوري نظام نوآوري فناورانه راديودارو شناسايي شد. طبق نتايج بخش كمي دريافتيم كه حلقه‌هاي موتور ساختاردهي تشكيل شده است اما با توجه به نتايج بخش كيفي مي‌توان دريافت كه مشخصات نظام در موتور ساختاردهي، به طور كامل در رابطه با فناوري راديودارو ديده نمي‌شود. بنابراين، شكل‌گيري ناقص موتور ساختاردهي را پذيرفته و بر اين اساس، توصيه‌هاي سياستي براي شكل‌گيري كامل اين موتور را ارائه خواهيم كرد .