بررسي دلايل افزوني بسامد پارادوكس در سبك هندي

Study reasons for increasing frequency of paradox in Hindi style

سبك هندي متمايزترين سبك شعري كلاسيك فارسي است كه با سبك­ هاي قبل و بعد خود تمايزي آشكار دارد و اصول و موازين خاص خود را داراست؛ از جملۀ ­اين عنصر تمايز­بخش بسامد فراوان تصاوير پارادوكسي در كنار صنايعي چون: حس اميزي، تجريد، اسلوب معادله و... است. توجه ويژۀ شاعران اين سبك به پارادوكس و نقشي كه اين شگرد ادبي در ساختار شعر آن­ها دارد، سبب گرديد تا نگارندگان اين جستار، به بررسي دلايل افزوني بسامد پاردوكس در شعر آن­ها بپردازند.بر اساس يافته­ هاي اين تحقيق، تصاوير پاردوكسي داراي كاركردهايي چون: ابهام انگيزي و دشواري، هنجارگريزي، ايجاز، دو بعدي بودن، تازگي و ايجاد شگفتي و لذت هستند كه با معيارهاي شعري و زيبايي شناختي سبك هندي تناسب و همخواني فراواني دارد و همين امر سبب استقبال و استفادۀ فراوان شاعران اين سبك، از اين شگرد ادبي شده است.

Indian style is the most diversified poetry style in Persian that its distinction by the former and after styles is obvious and has its own principles and rules; so as distinction between frequency of paradoxical images besides diverse like synaesthesia, abstraction, allegory and etc. The special attention of the poets of this style to paradox and the role of this literary device in the structure of their poetry leads the writers of the current article to investigate the reasons behind the high frequency of the paradox in their poetry. This paper’s authors are looking for the reason of why Indian style poets are so interested in use paradoxical images. Based on results of this study, paradoxical images have function as making ambiguity, brevity, being two dimensional, newness and making surprise and delight that are so like Indian style poetic and aesthetice norms that these reason make poets like this style.