نتايج اجتماعي – فرهنگي پيوندهاي اقتصادي ميان كانون هاي تجاري خليج فارس و بنادر هند

Social – Cultural Conclutions of Economic Relations Between Persian Gulf Trade Centers and Indian Ports

ايران و ايرانيان از زمان‌هاي بسيار دور با ساكنان شبه قاره هند ارتباط داشته‌اند. اين امر از يك طرف ناشي از ضرورت و نيازهاي اقتصادي و از طرف ديگر اشتراك فرهنگي و تاريخي دو ملت بوده است. بسياري از ساكنان و اقوام شبه قاره به ايران مهاجرت كرده و اسكان دائمي يافته بودند. با توجه به انسداد مرزهاي جغرافياي شبه قاره و يا صعب العبور بودن آن در شمال و شمال‌غرب، مراودات و مناسبات ساكنان شبه قاره هند با ايران و بين‌النهرين از اهميت و ضرورت بسيار زيادي برخوردار بود. از آنجا كه امنيت راه‌هاي زميني كمتر و راهزنان مزاحمت‌هاي فراوان ايجاد مي‌كردند و از طرف ديگر ناوگان دريايي قدرت حمل كالا و مسافر بيشتري را داشته و امنيت راه‌ها نيز بهتر تامين مي‌گرديد، رفت و آمد ساكنان شبه قاره با بنادر و سواحل خليج فارس از اهميت بسيار زيادي برخوردار بود.در اين مقاله با روش توصيفي – تحليلي،كانون‌هاي بازرگاني خليج فارس و جزاير و سواحل آن در تجارت با سواحل غربي هند، اهميت و ضرورت اين مناسبات و پيامدهاي اجتماعي و فرهنگي آن مورد كندوكاو و بررسي قرار مي‌گيرد؛نتايج تحقيق بيانگر آن است كه با وجود سابقه طولاني اين مناسبات، با ظهور اسلام ابعاد تازه اي يافت و بازرگانان و تجار مسلمان ضمن داد و ستد اقتصادي به مبادلات فكري و فرهنگي نيز پرداخته و از مهمترين عوامل نشر و گسترش فرهنگ و تمدن اسلامي و ايراني در شبه قاره هند و حتي از اين طريق در آسياي جنوب شرقي گرديدند.

Iran and Iranians have been in contact with the inhabitants of Indian subcontinent since old ages. On one hand, this is originated from economic necessity and needs and on the other hand from the cultural and historical common points the two nations share. Many people from the subcontinent had migrated to Iran and had taken permanent residence. The relationships of the subcontinent with Iran and Mesopotamia had a significant importance due to the peninsula’s blockade of geographical boundaries and its impassability in the North and the North-west. Since ground roads were less secure bandits caused several disturbances and the fleet on the other hand could handle more goods and passengers and the security of the roads was better provided, the traffic of the subcontinent’s residents to the seaports and coasts of Persian Gulf was very important. Commercial centers of Persian Gulf, its islands and coasts in trading with western coasts of India, significance and necessity of these relationships and their sociocultural consequences are observed using an analytic-descriptive method The observation’s result indicates that with the long history of these relations, Islam got new dimensions and Muslim merchants and businessmen began to have intellectual and cultural trades along with economic trades and became one of the most important factors in spreading and expanding Islamic-Iranian culture and civilization in Indian subcontinent and even in the South-eastern Asia.