چاقي و اضافه وزن در جمعيت شهر تهران، سال 1382

مقدمه: چاقي و اضافه وزن با توجه به نقش ي كه در بروز بيماري هاي قل بي، فشار خون و ديابت دارند ، از اهميت ويژه اي برخوردارند. گزارش حاضر با هدف تعيين چاقي و اضافه وزن بر حسب سن و جنس در جمعيت شهري تهران ارائه مي گردد. روش ها : طي يك مطالعه جمعيتي مقطع ي بوسيله نمونه گير ي خوشه اي طبقه بندي شده ، نمونه ها متناسب با جمعيت مناطق تهران (طبقه ها) انتخاب شدند . وزن و قد افراد شركت كننده در شرايط استاندارد اندازه گيري شد. بر اي تعين چاقي، اضافه وزن و لاغري از صدك ها ي نمايه توده بدن براي سن و جنس استفاده گرديد . مقادير گزارش شده شيوع بر حسب سن و جنس استاندارد شده و رابطه چا قي و لاغري با سن و جنس به عنوان متغيرهاي مستقل بوسيله رگرسيون لجستيك محاسبه شد. 4565 فرد در مطالعه شركت كردند كه قد و وزن 4452 نفر اندازه گيري شد . %42 نمونه ها مذكر و ميانگين سني شركت كنندگان 18/7± 30/3 بود. شيوع چاقي و اضافه وزن به ترتيب 13/6% (14/7-12/4: CI 95%) و 24/9% (26/3-23/4: CI 95%) بود. چاقي و اضافه وزن بطور معني داري با افزايش سن زيادمي‌شود و بر خلاف اضافه وزن كه در دو جنس تفاوتي نداشت (0/826= P) چاقي در زنان بيشتر است (0/001>P). نتيجه گيري: چاقي نزد ساكنين تهران از نسبت متوسطي برخوردار است. يافته هاي مربوط به اضافه وزن مي‌تواند به عنوان هشداري براي جمعيت تهران باشد بطوري كه بر اساس اين يافته ها، يك اپيدمي چاقي در جمعيت پيش بيني تهران مي‌شود.